บลูเบอร์รี่ชีสเค้ก ความสุขของ "คิม-ป่าน" ทะลุฟ้า สองผู้ต้องขังหญิงในเรือนจำ

ทสมา หรือ คิม และกตัญญู หรือ ป่าน เป็นสมาชิกกลุ่มทะลุฟ้าที่เป็นผู้หญิงสองคน ที่วันนี้ถูกคุมขังอยู่ในทัณฑสถานหญิงกลางโดยไม่ได้รับอนุญาตให้ประกันตัว ตั้งแต่วันที่ 19 กรกฎาคม 2564 จากคดีชุมนุมและสาดสีหน้าอาคารพรรคประชาธิปัตย์ เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม 2564 ซึ่งอัยการตั้งข้อหาฐานมั่วสุมก่อความวุ่นวาย ตามมาตรา 215, 216 และฝ่าฝืนพ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ โดยศาลให้เหตุผลว่าการกระทำเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท ใช้ความรุนแรงทำให้เกิดอันตรายแก่บุคคลอื่นโดยไม่มีเหตุอันสมควร จึงน่าเชื่อว่าหากให้ประกันตัวจะก่อให้เกิดภยันตรายอื่นได้อีก

 

ทนายความเข้าเยี่ยมคิม และป่าน เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 2565 โดยเป็นการเยี่ยมทางระบบออนไลน์เพราะทางทัณฑสถานหญิงกลางยังบังคับใช้มาตรการป้องกันโควิดอย่างเข้มงวด คิมและป่าน มีสุขภาพร่างกายและจิตใจที่แข็งแรงดี แต่บอกว่า ค่อนข้างเบื่อเพราะยังอยู่ระหว่างกักตัวในห้องกัก ไม่สามารถออกไปไหนนอกห้องได้ ไม่สามารถซื้อของจากร้านค้าสวัสดิการด้วยตัวเองได้ แม้จะมีเพื่อนฝากเงินไว้ให้บ้างก็ตาม

 

 

ป่านเล่าว่า ก่อนวันที่ทนายความจะมาเยี่ยมครั้งนี้เป็นวันหยุดยาว ทำให้ไม่มีใครมาเยี่ยมติดต่อกัน 5 วัน และไม่มีใครซื้อของมาฝากไว้ให้ ทั้งสองคนจึงต้องกินอาหารจากโรงเลี้ยงที่เรือนจำมีบริการให้เท่านั้น โดยแต่ละวันจะมีคนนำมาส่งให้ที่ห้องขังเพราะออกไปเองไม่ได้ ซึ่งยิ่งทำให้รู้สึกเบื่อกว่าเดิมมาก เนื่องจากปกติ ความสุขในแต่ละวันจะมาจากการกินอาหารหรือขนมอร่อยๆ ที่มีคนซื้อมาฝาก เพราะทำให้รู้สึกเหมือนได้อยู่ข้างนอก ซึ่งคิมก็เห็นด้วย และคิมฝากให้ทนายความช่วยซื้อบลูเบอร์รี่ชีสเค้ก จากร้านค้าสวัสดิการของเรือนจำให้ ซึ่งคิมบอกว่าเป็นของที่อร่อยที่สุดที่เคยกินในเรือนจำ และยังเป็นเค้กที่อร่อยมากเท่าที่จะหาได้ทั่วไปด้วย

 

เมื่อเป็นดังนั้น ป่านกับคิมจึงขอให้ทนายความซื้อบลูเบอร์รี่ชีสเค้กจากร้านค้าเพื่อส่งเข้าไปเป็นกำลังใจในวันที่ 2 สิงหาคม และต่อมาวันที่ 3 สิงหาคม เพื่อนจากกลุ่มทะลุฟ้าก็ซื้อส่งเข้าไปให้อีกเพื่อให้เป็นกำลังใจสำหรับคนที่ถูกคุมขัง แม้ว่าอาหารที่ส่งเข้าไปจะไม่มีพื้นที่สำหรับเก็บ แต่เธอก็จะแบ่งให้กับเพื่อนผู้ต้องขังคนอื่นที่อยู่ห้องเดียวกัน

 

ป่านเล่าด้วยว่า สภาพความเป็นอยู่ข้างในพออยู่ได้ ทุกคนได้รับแจกที่นอนมีผ้า 3 ผืน ซึ่งปกติได้นอนกันคนละ 2 กระเบื้อง แต่ห้องที่ป่านและคิมอยู่พอมีพื้นที่มากขึ้น เพราะคนในห้องไม่เยอะเกินไป พอมีที่นอนว่างสำหรับคนละ 3-4 กระเบื้อง แต่ป่านนอนไม่ค่อยหลับเพราะผ้าที่เอามาพับเป็นหมอนนั้นค่อนข้างบาง ทำให้นอนไม่ถนัดเพราะหมอนต่ำไป ต้องเป็นวันที่อากาศไม่หนาว ไม่ต้องห่มผ้า ถึงจะได้เอาผืนที่ใช้สำหรับห่มมาเสริมเป็นหมอนได้ ส่วนการอาบน้ำก็ยังไม่ง่ายเพราะมีเวลาอาบน้ำประมาณคนละ 15 วินาที อาบกันแบบฝักบัว เป็นรางน้ำยาวๆ เจาะรูให้น้ำไหลลงมา 

 

ระหว่างการถูกคุมขัง ป่านและคิมไม่ได้เจอกับบุ้งและใบปอ นักเคลื่อนไหวทางการเมืองอีกสองคนที่อดอาหารและสุขภาพทรุดโทรม เพราะทางเรือนจำไม่ได้จัดให้อยู่ด้วยกัน ป่านและคิมได้แต่อยู่ในห้องขังเท่านั้น ซึ่งหนังสือที่มีคนฝากเข้าไปให้อ่านก็ยังอยู่ระหว่างตรวจสอบทำให้ยังไปไม่ถึงมือ กิจวัตรประจำวันจึงเป็นการดูโทรทัศน์ที่ทางเรือนจำจัดให้ดู ตอน 11 โมงเป็นการเปิดเพลง ช่วงบ่ายเป็นคลิปออกกำลังกาย แล้วก็เปิดเพลง มีฉายละครช่วงประมาณ 19.00 ถึง 21.00 มีซีรีย์จีนซึ่งดูสนุก เป็นเรื่องที่ฉายมาหลายเดือนแล้วยังไม่จบ แล้วก็มีซีรีย์เกาหลีด้วยแต่จำชื่อเรื่องไม่ได้