ฐานข้อมูลคดี

บนภาพดังกล่าวมีข้อความสองข้อความเป็นลักษณะบทสนทนาระหว่างสองพระองค์ ซึ่งอุราพรเห็นว่าการกระทำดังกล่าวเข้าข่ายเป็นการหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายต่อพระมหากษัตริย์และรัชทายาท จึงเข้าร้องทุกข์กล่าวโทษกับพนักงานสอบสวน สภ.บางแก้ว จังหวัดสมุทรปราการ เพื่อให้ดำเนินคดีกับผู้ใช้เฟซบุ๊กที่โพสต์ข้อความดังกล่าว 

พิพัทธ์ให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา และแจ้งพนักงานสอบสวนว่าเขาจะยื่นคำให้การเพิ่มเติมเป็นเอกสารภายใน 30 วัน หลังแจ้งข้อกล่าวหาพนักงานสอบสวนนำตัวพิพัทธ์ไปขออำนาจศาลจังหวัดสมุทรปราการฝากขังในชั้นสอบสวน โดยอ้างเหตุว่าคดีมีอัตราโทษสูง เกรงว่าผู้ต้องหาจะหลบหนีหรือไปก่อเหตุร้ายประการอื่น ทั้งทีพิพัทธ์ให้ความร่วมมือกับพนักงานสอบสวนด้วยดี และเดินทางมารายงานตัวด้วยตัวเอง 

มีข้อน่าสังเกตด้วยว่าแม้พนักงานสอบสวนจะเอาตัวพิพัทธ์ไปฝากขัง แต่ในเอกสารบันทึกประจำวันกลับระบุว่าตำรวจได้ปล่อยตัวผู้ต้องหาไปโดยไม่ได้ควบคุมตัว 

พยานผู้เชี่ยวชาญของฝ่ายจำเลยปากหนึ่งขึ้นเบิกความโดยสรุปได้ว่า หลักฐานที่ผู้กล่าวหานำมาใช้ปรักปรำจำเลยไม่มีความน่าเชื่อถือเพราะเป็นเพียงภาพบันทึกหน้าจอซึ่งสามารถใช้คอมพิวเตอร์ตัดต่อเปลี่ยนแปลงได้โดยใช้คอมพิวเตอร์ หลังการสืบพยานแล้วเสร็จศาลนัดพิพัทธ์ฟังคำพิพากษาในวันที่ 26 ตุลาคม 2565