ฐานข้อมูลคดี

28 มกราคม 2564

พสิษฐ์ จันทร์หัวโทน ไปแจ้งความที่สภ.เมืองสุไหงโก-ลก ให้ดำเนินคดีกับ ‘วารี’ โดยเอกสารที่พสิษฐ์นำไปยื่นต่อตำรวจ เป็นคำกล่าวหาว่าผู้ต้องหากระทำความผิด พร้อมกับพิมพ์เอกสารที่ถ่ายภาพจากหน้าจอโทรศัพท์ไปมอบให้ตำรวจด้วยรวม 2 แผ่น แผ่นแรกเป็นหน้าเฟซบุ๊กของบุคคลหนึ่ง และแผ่นที่สองเป็นภาพที่บุคคลนั้นโพสภาพที่ถ่ายมาจากทวิตเตอร์ ส่วนแผ่นที่สองเป็นภาพการ์ตูนในช่องคอมเม้นต์ และหน้าข้อมูลโปรไฟล์ส่วนตัว โดยพสิษฐ์อ้างว่าได้ตรวจสอบแล้ว พบว่าเจ้าของบัญชีเฟซบุ๊กที่โพสต์ข้อความดังกล่าวมี ‘วารี’เป็นเจ้าของ จึงได้มาแจ้งความร้องทุกข์ให้ดําเนินคดีกับพนักงานสอบสวน สภ.สุไหงโก-ลก

14 ตุลาคม 2564

‘วารี’ ได้รับหมายเรียกแล้วเดินทางจากกรุงเทพไปรับทราบข้อกล่าวหาที่สภ.สุไหงโก-ลก โดยมีทนายความจากศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชนเดินทางไปด้วย วารี’ ให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา และแจ้งว่าจะให้การในชั้นศาลเท่านั้น ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน รายงานว่า เวลา 13.00 น. พนักงานสอบสวนได้ยื่นขอฝากขังวารีแบบวิดีโอคอนเฟอร์เรนซ์ต่อศาลจังหวัดนราธิวาส โดยอ้างเหตุผลว่า เป็นคดีที่อัตราโทษสูงและเกรงว่าผู้ต้องหาจะหลบหนี แม้ผู้ต้องหาจะเดินทางมาพบตามหมายเรียกก็ตาม จากนั้นทนายความจึงได้ยื่นคำร้องขอประกันตัววารี ด้วยวงเงินประกันจำนวน 150,000 บาท จากกองทุนราษฎรประสงค์ 

เวลา 16.00 น. ศาลจังหวัดนราธิวาสได้มีคำสั่งอนุญาตให้ปล่อยตัวชั่วคราวตามคำร้อง โดยให้วางหลักประกันเป็นเงินสด 150,000 บาท 

5 มกราคม 2565

นัดส่งฟ้องคดีต่อศาลจังหวัดนราธิวาส

23-25 สิงหาคม 2565

นัดสืบพยานโจทก์และจำเลยที่ศาลจังหวัดนราธิวาส โดยการสืบพยานวันแรกเป็นการสืบพยานปากผู้กล่าวหา คือ พสิษฐ์ จันทร์หัวโทน และพยานที่มาให้ความเห็นเกี่ยวกับข้อความที่โพสต์ ส่วนการสืบพยานวันสุดท้าย เป็นการสืบพยานฝ่ายจำเลย ประกอบด้วย ยิ่งชีพ อัชฌานนท์ และวรัญญุตา ยันอินทร์ จาก iLaw ซึ่งเบิกความอธิบายให้ศาลเห็นว่า หลักฐานที่ผู้กล่าวหาถ่ายภาพหน้าจอมาส่งศาลนั้น ไม่น่าเชื่อถือ สามารถแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้ หลังการสืบพยานเสร็จสิ้น ทนายจำเลยแจ้งต่อศาลว่าจะขอเวลาเขียนแถลงการณ์ปิดคดีใน 30 วัน แต่ศาลอนุญาตให้แค่ 15 วัน โดยอธิบายว่า คดีนี้ไม่มีประเด็นอะไรมาก และผู้พิพากษาเจ้าของสำนวนจะต้องย้ายในสิ้นเดือนกันยายน จึงอยากให้ทำคำแถลงการณ์มายื่นโดยเร็วเพื่อจะได้เขียนคำพิพากษาได้ทัน และนัดฟังคำพิพากษาในวันที่ 6 ตุลาคม 2565

6 ตุลาคม 2565

ศาลจังหวัดนราธิวาสนัดพิพากษายกฟ้อง ให้เหตุผลโดยสรุปได้ว่า แม้โจทก์จะนำสืบได้ว่าบัญชีเฟซบุ๊กเป็นของจำเลยจริงตามรูปในทะเบียนราษฎรและรูปโปรไฟล์เฟซบุ๊กที่เหมือนกัน ประกอบกับเบอร์โทรศัพท์หน้าบัญชีเฟซบุ๊กกับที่จำเลยและแฟนเคยให้การไว้ก็เป็นเบอร์เดียวกัน เแต่พยานโจทก์ยังไม่พอเชื่อได้ว่าจำเลยเป็นผู้นำเข้าโพสต์ดังกล่าวจริงหรือไม่ เพราะพยานโจทก์ก็มีเพียงผู้กล่าวหาคนเดียวที่เป็นผู้เบิกความว่าจำเลยโพส แต่กลับเบิกความถึงการเห็นโพสต์แตกต่างกัน ทั้งภาพที่นำมาแจ้งความก็ไม่ปรากฎ URL ประกอบกับคำเบิกความของพยานจำเลยซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญทั้งสองเห็นว่าภาพมีการตัดต่อมา พยานโจทก์จึงยังไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะเชื่อได้ว่าจำเลยเป็นผู้โพสต์ข้อความตามเฟซบุ๊กดังกล่าวตามฟ้อง (https://tlhr2014.com/archives/49256)