ฐานข้อมูลคดี

คำพิพากษาศาลชั้นต้นกรณีถูกรุมทำร้ายเมื่อวันที่ 22 สิงหาคม 2561

ข้อเท็จจริงเป็นที่ยุติว่า ตามวันและเวลาเกิดเหตุขณะที่ผู้เสียหายกำลังเดินอยู่ในซอยลาดพร้าว 109 ระหว่างแยกหนึ่ง และแยกสาม คนร้ายคนที่หนึ่งได้ขับรถมอเตอร์ไซต์เข้าพุ่งชนโดยมีคนร้ายคนที่สองนั่งซ้อนท้าย แต่ผู้เสียหายหลบทันจากนั้นคนร้ายคนที่หนึ่งได้จอดรถและนำหมวกกันน็อกเข้าฟาดผู้เสียหาย แต่ผู้เสียหายหลบทัน หลังจากนั้นคนร้ายคนที่สามถือไม้หน้าสามในมือวิ่งเข้ามาฟาดผู้เสียหายประมาณสี่ถึงห้าครั้ง ผู้เสียหายได้นำแขนบังไว้จนเป็นเหตุให้ได้รับบาดเจ็บที่แขนทั้งสองข้าง หลังจากนั้นผู้เสียหายได้เข้ารับการรักษาโดยแพทย์ได้ทำการใส่เฝือกที่แขนไว้ และใช้ระยะเวลารักษาบาดแผลเกินกว่า 20 วัน

ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยคือจำเลยเป็นคนร้ายคนที่หนึ่งหรือไม่ โจทก์มีผู้เสียหายเข้าสืบยืนยันว่า ระหว่างที่เดินอยู่ในซอยลาดพร้าว 109 ระหว่างแยกหนึ่ง และแยกสามเพื่อกลับบ้านนั้น คนร้ายคนที่หนึ่งได้ขับรถพุ่งเข้าชนแล้ว จากนั้นจึงถอดหมวกกันน็อกออก และฟาดเข้าที่ผู้เสียหายแต่ผู้เสียหายหลบทันจากนั้นคนร้ายคนที่สามได้นำไม้หน้าสามตีผู้เสียหายประมาณสี่ถึงห้าครั้งไม้จึงหลุดจากมือเมื่อผู้เสียหายเห็นเช่นนั้นจึงวิ่งไปแย่งไม้ ซึ่งนำส่งเป็นหลักฐานในคดีนี้

ผู้เสียหายเบิกความว่า ก่อนหน้าที่จะถูกรุมทำร้ายนั้นเขาเดินผ่านอู่ซ่อมรถไทร์พลัส และสังเกตเห็นมอเตอร์ไซต์สองคันจอดอยู่บริเวณดังกล่าว โดยคนร้ายคนที่หนึ่งหรือจำเลยในคดีนี้ ไม่ได้สวมใส่หมวกกันน็อก ปิดบังใบหน้า มอง และยิ้มให้ผู้เสียหายแบบแปลกๆ ห่างกันประมาณสี่เมตรมีผู้ชายรูปร่างอ้วนอีกคนหนึ่งคร่อมรถมอเตอร์ไซต์อยู่ ลักษณะดังกล่าวจึงเป็นโอกาสที่ทำให้ผู้เสียหายได้เห็นหน้าจำเลยก่อนเกิดเหตุทำร้ายร่างกาย

แต่เมื่อพิจารณาประกอบบันทึกวิดีโอจากกล้องซีซีทีวีเห็นว่า ขณะที่ผู้เสียหายได้เดินผ่านไปในบริเวณที่ผู้เสียหายได้อ้างถึงนั้นเป็นการเดินผ่านไปอย่างปกติไม่ได้หันหน้ากลับไปมอง จึงเห็นว่าการให้การของผู้เสียหายนั้นมีความขัดแย้งต้องรับฟังอย่างระมัดระวัง

ผู้เสียหายยังเบิกความด้วยว่า ในตอนที่คนร้ายคนที่หนึ่งพุ่งชนผู้เสียหาย จำเลยได้ใส่หมวกกันน็อกปิดบังใบหน้า จากนั้นจึงถอดหมวกกันน็อกออก และฟาดจำเลย จึงไม่น่าเชื่อว่า ตามวิสัยของผู้กระทำความผิดที่จะปกปิดตัวตนจำเลยจะถอดหมวกกันน็อกออกจริงหรือถอดออกโดยไม่มีเหตุผลพิเศษ ดังนั้นจึงเห็นว่าคำเบิกความของผู้เสียหายมีพิรุธไม่มีน้ำหนักน่าเชื่อถือได้ แม้ว่าผู้เสียหายจะให้การในชั้นสอบสวน และให้ข้อมูลจนออกมาเป็นภาพสเก็ตช์คนร้ายได้แต่ภาพสเก็ตช์ดังกล่าวก็ไม่มีส่วนละม้ายคล้ายคลึงกับจำเลย

คดีนี้โจทก์มีผู้เสียหายเป็นประจักษ์พยานเพียงคนเดียว ดังนั้นข้อเท็จจริงจะต้องรับฟังด้วยความระมัดระวัง ทั้งโจทก์นำสืบยังคงมีข้อพิรุธสงสัยอยู่จึงยกประโยชน์ให้จำเลยตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 227 วรรคสองยกฟ้องจำเลย