ฐานข้อมูลคดี

 

 

 

‘สิชล’และพ่อของเขารวมทั้งทนายจำเลยและอัยการมาถึงที่ห้องพิจารณาคดี 811 ศาลอาญาในเวลาประมาณ 9.00 น. ‘สิชล’นั่งอยู่กับพ่อของเขาโดยไม่ได้พูดคุยกับใครแต่เวลามีคนเปิดประตูห้องพิจารณาเขาจะเงยหน้าขึ้นมองและก้มหน้าลงในที เนื่องจากในวันนี้ศาลนัดจำเลยคดีอื่นฟังคำที่ห้องพิจารณาคดี 811 อีกหลายคดี ห้องพิจารณาจึงมีบุคคลอื่นมานั่งอยู่ด้วยจำนวนมากจนบรรยากาศในห้องพิจารณาคดีค่อนข้างแออัด ในเวลาประมาณ 9.40 น. มีผู้พิพากษาขึ้นมาบนบัลลังก์สองคน ผู้พิพากษาท่านหนึ่งสอบถามจำเลยคดีอื่นว่ามีใครมาฟังคำพิพากษาบ้างจากนั้นก็แจ้งให้ไปที่ห้องพิจารณาอื่น จากนั้นผู้พิพากษาท่านหนึ่งก็ลงจากบัลลังก์ไปอ่านคำพิพากษาที่อีกห้องพิจารณาหนึ่งส่วนผู้พิพากษาอีกท่านดำเนินกระบวนพิจารณาคดีนี้ต่อไป

 

เมื่อจำเลยคดีอื่นออกจากห้องไปแล้ว ศาลเรียกอัยการและทนายจำเลยไปหารือเกี่ยวกับแนวทางการสู้คดีของทั้งสองฝ่าย ทนายจำเลยแถลงต่อศาลว่า จำเลยรับว่าโพสต์ข้อความตามฟ้องจริงแต่จำเลยมีอาการป่วยทางจิตและโพสต์ข้อความในขณะที่มีอาการป่วย และจะต่อสู้ว่าข้อความตามฟ้องไม่เข้าข่ายความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 116  ศาลแจ้งกับทนายจำเลยว่าอยากให้กำหนดแนวทางการต่อสู้คดีให้ชัดเจน หากจะต่อสู้เรื่องอาการป่วยของจำเลยก็ให้นำสืบไปทางเดียว แต่ทนายจำเลยแถลงยืนยันว่าจำเป็นจะต้องสู้ทั้งประเด็นอาการป่วยและประเด็นเนื้อหาว่าไม่เป็นความผิดตามฟ้อง  การหารือใช้เวลาประมาณ 15 นาที จากนั้นศาลให้อัยการนำพยานปากแรกเข้าเบิกความโดยที่ยังไม่มีความชัดเจนว่าทนายจำเลยจะนำสืบประเด็นเดียวดังที่ศาลแนะนำหรือไม่ 

 

 

 

ในเวลาประมาณ 10.10 น. ศาลเรียกให้'สิชล'ยืนขึ้น 'สิชล' ลุกขึ้นยืนอย่างเฉื่อยชาและทำท่าจะเดินไปที่หน้าบัลลังก์ศาลแต่ศาลบอกว่าให้ยืนอยู่ตรงที่นั่ง จากนั้นก็ถาม 'สิชล' ว่าเขาอายุเท่าใด 'สิชล' ตอบศาลแบบช้าๆโโยไม่เต็มเสียง จากนั้นถามชื่อพ่อและแม่ซึ่ง 'สิชล' ตอบได้ถูกต้อง จากนั้นศาลก็บอกให้เขานั่งลงแล้วจึงเริ่มการสืบพยาน 

 

 

สืบพยานโจทก์ปากที่หนึ่ง ผศ.ทวี สุรฤทธิกุล อาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช เบิกความในฐานะพยานคนกลาง

 

 

 

ทวีเบิกความว่าขณะเบิกความเขาอายุ 59 ปี สำหรับประวัติการศึกษา ทวีเบิกความว่าสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีและปริญญาโทจากคณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และรับราชการเป็นอาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชเป็นเวลา 32 ปี  นอกจากนั้นก็เคยดำรงตำแหน่งคณบดีคณะรัฐศาสตร์เมื่อปี 2547 เคยเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ(สนช.)เมื่อปี 2549 และเคยดำรงตำแหน่งรองอธิการบดีในปี 2559

 

 

 

ทวีเบิกความว่าเขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับคดีนี้เพราะวันที่ 7 พฤศจิกายน 2561 พนักงานสอบสวนนำเอกสารที่มีรายละเอียดเป็นภาพข้อความบนเฟซบุ๊กมาให้เขาดูที่มหาวิทยาลัย ข้อความดังกล่าวเป็นข้อความที่โพสต์บนเฟซบุ๊กที่ตั้งค่าเป็นสาธารณะ บุคคลทั่วไปสามารถเข้าถึงได้ โดยดูได้จากเครื่องหมายรูปลูกโลกที่เป็นสถานะของข้อความ สำหรับวันที่ข้อความดังกล่าวถูกโพสต์ ทวีเบิกความว่าตามเอกสารข้อความถูกโพสต์เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2559 เวลา 9.34 น. ภาพประกอบข้อความเป็นภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่เก้า ศาลกล่าวในทำนองว่ขอา จำเลยรับว่าโพสต์ข้อความจริงอัยการจึงไม่จำเป็นต้องถามในส่วนของความแท้จริงของโพสต์ พยานปากนี้เป็นพยานที่มาให้ความเห็นจึงขอให้ถามความในประเด็นความเห็นของพยานเลย

 

 

 

ทวีเบิกความต่อว่า นอกจากภาพที่เบิกความไปข้างต้นก็มีภาพอีกภาพหนึ่ง เป็นภาพของขบวนจราจรที่โพสต์เมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2559 ศาลย้ำอีกให้ครั้งว่า ภาพมีสองภาพให้ทวีเบิกความถึงความเห็นของทวีในภาพรวมไปเลย  ทวีเบิกความต่อว่าโพสต์ที่หนึ่งเป็นการละเมิดพระมหากษัตริย์ เป็นการ ‘กล่าวจาบจ้วง’ มีผลต่อความมั่นคงของประเทศเพราะพระมหากษัตริย์เป็นสิ่งที่ประชาชนเคารพสักการะสูงสุดผู้ใดละเมิดไม่ได้ ส่วนโพสต์ที่สองเป็นการล่วงละเมิดพระมหากษัตริย์เช่นเดียวกัน เป็นการส่งกระแสความรู้สึกที่ไม่ดีต่อพระมหากษัตริย์ ซึ่งความเห็นทั้งหมดเขาได้ให้การกับพนักงานสอบสวนไว้แล้ว

 

 

 

ตอบทนายจำเลยถามค้าน

 

 

 

ทนายจำเลยแจ้งต่ออัยการว่า ขอให้อัยการส่งเอกสารคำให้การของทวีที่เคยให้การไว้กับพนักงานสอบสวนต่อชั้นศาล อัยการตอบว่า ไม่ขอนำส่งเอกสารในชั้นศาลเพราะทวีเบิกความตรงตามประเด็นที่ให้การไว้ในชั้นสอบสวน อัยการจึงไม่จำเป็นต้องส่ง 

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า โพสต์เฟซบุ๊กที่เป็นปัญหาไม่ได้ปรากฏการแสดงความเห็น, กดไลค์และกดแชร์ของผู้ใช้เฟซบุ๊กคนอื่นใช่หรือไม่ ทวีรับว่า ไม่มีการแสดงความคิดเห็น แต่จะมีการเผยแพร่ส่งต่อหรือไม่ ไม่ทราบ ทนายจำเลยถามต่อว่า ปกติแล้วเวลาผู้ใช้เฟซบุ๊กทั่วไปจะโพสต์ในลักษณะเช่นนี้จะใช้ชื่อและนามสกุลจริงหรือไม่ ทวีตอบว่าไม่ทราบ ทนายจำเลยถามว่า จำเลยในคดีนี้ใช้ชื่อและนามสกุลจริง(เป็นชื่อเฟซบุ๊ก)ใช่หรือไม่ ผศ.ทวีตอบว่า ไม่ทราบ ทนายจำเลยให้ดูเอกสารแล้วถามว่า ชื่อผู้โพสต์คือ ‘สิชล’ ใช่หรือไม่ ผศ.ทวีรับว่า เป็นเช่นนั้น

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า เมื่อตำรวจให้ดูเอกสารแล้วรู้สึกอย่างไร ทวีตอบว่า เห็นแล้วรู้สึกไม่ดีและมีความไม่สบายใจ ทนายจำเลยถามว่า มีการปรากฏการลุกฮือขึ้นมากระทำผิดกฎหมายที่เกี่ยวเนื่องกับการกระทำของจำเลยหรือไม่ ทวีตอบว่า ไม่แน่ใจเพราะมีเหตุการณ์มากมาย จึงไม่ทราบว่า มีความเกี่ยวข้องกับการโพสต์ข้อความของจำเลยหรือไม่

 

 

 

ตอบอัยการถามติง

 

 

 

อัยการถามว่า การที่จำเลยโพสต์เช่นนี้ทำให้เกิดความเสียหายอย่างไร ทวีตอบว่า สร้างความเสียหาย สำหรับคนที่จงรักภักดีรู้สึกไม่สบายใจ รู้สึกเดือดร้อนในฐานะที่สถาบันพระมหากษัตริย์เป็นสิ่งที่เคารพนับถือ อัยการถามว่า ข้อความที่ทวีเบิกความต่อศาลมีแหล่งข้อมูลมาจากที่ใด ทวีตอบว่า ที่เบิกความไปเกิดจากความรู้สึกส่วนตัวและข้อกฎหมาย

 

 

 

เวลา 10.30 น. หลังสืบพยานปากนี้แล้วเสร็จ ศาลเรียกอัยการและทนายจำเลยไปพูดคุยอีกครั้งว่า พอจะรับคำให้การพยานปากใดได้บ้าง เพราะว่า ถ้าหากจะนำพยานเข้าสืบอัยการก็จะถามตามให้คำให้การ แต่ทนายจำเลยแถลงไม่รับคำให้การพยานเนื่องจากต้องการถามค้านพยานในชั้นศาล ศาลจึงสั่งให้ทำการสืบพยานต่อ

 

 

 

สืบพยานโจทก์ปากที่สอง 'อ๊อด' พ่อของจำเลย

 

 

'อ๊อด'เบิกความว่า ขณะเกิดเหตุ’สิชล’อายุประมาณ 29 ปี 'สิชล'จบการศึกษาสายอาชีพจากวิทยาลัยแห่งหนึ่ง แต่ไม่ได้ศึกษาต่อเพราะประสงค์อยากทำงาน 'สิชล'ไปสมัครงานและได้ทำงานอยู่สองครั้งแต่ก็ทำอยู่ได้ไม่นาน 'อ๊อด'เบิกความต่อว่าเขารู้สึกแปลกใจที่ลูกชายทำงานได้ไม่นานจึงไปสอบถามกับหัวหน้างานของ'สิชล'ที่ทำงานแห่งที่สองได้ความว่า ‘สิชล’ประสาทไม่ดี พูดกับคนอื่นไม่ดีและชอบคุยเรื่องศาสนา พูดไม่หยุด หลังออกจากที่ทำงานแห่งที่สอง 'สิชล'ก็ไม่ทำงานต่อแล้วกลับมาอยู่ที่บ้าน 'อ๊อด'เบิกความต่อว่าพฤติกรรมของ'สิชล'ขณะที่อยู่บ้านคือพูดเกี่ยวกับเรื่องศาสนาไม่หยุด ‘สิชล’บอกว่า ศาสนาไม่ดีอย่างไรซึ่งตัวเขาไม่สามารถเถียงหรือโต้ตอบกลับไปได้ ทั้ง’สิชล’ยังกล่าวตลอดว่า ตัวของ'สิชล'อยู่เหนือศาสนาเป็นพระอรหันต์ ซึ่งตามความคิดของเขามองว่า ‘สิชล’ มีความคิดที่ผิดปกติ

 

 

 

'อ๊อด'เบิกความต่อว่าในปี 2558 เขาพา’สิชล’ไปตรวจที่โรงพยาบาลเดชา โรงพยาบาลดังกล่าวไม่มีแพทย์เฉพาะทางด้านจิตเวช แต่แพทย์ได้จัดยาให้และระบุว่า ‘สิชล’เป็นโรคประสาท ต่อมาในระหว่างอยู่บ้าน ‘สิชล’มีอาการนอนไม่หลับ หวาดกลัวว่า จะมีคนมาทำร้าย หลังจากนั้นในปีถัดมาเขาจึงมีความคิดว่า จะพา’สิชล’ไปพบแพทย์ด้านจิตเวชเลยแต่’สิชล’หนีออกจากบ้านไปเสียก่อน ซึ่งเขาไม่ทราบว่า'สิชล'ไปอยู่ที่ใด ตลอดเวลาที่'สิชล'ไม่อยู่บ้านเขากับ 'สิชล' ได้แต่ติดต่อกันทางโทรศัพท์

 

 

 

'อ๊อด' เบิกความต่อว่า ส่วนตัวของเขาแล้วไม่ได้ใช้สื่อสังคมออนไลน์และไม่เคยเข้าไปดูเฟซบุ๊กของ’สิชล’เลย 'อ๊อด'เบิกความต่อว่าเขาเป็นผู้ติดตั้งอินเทอร์เน็ตของ 3BB ให้แก่’สิชล’เพราะต้องการให้’สิชล’ขายของออนไลน์ ต่อมามีตำรวจมาหา'สิชล'ที่บ้านแต่ตอนนั้นเขาและ’สิชล’ไม่อยู่ที่บ้านโดยขณะนั้นมีเพียงหลานชายของเขาที่อยู่บ้านเพียงคนเดียว 'อ๊อด'เบิกความต่อว่าโดยส่วนตัวเขาไม่คิดว่า ‘สิชล’จะกระทำความผิด อัยการให้ 'อ๊อด'ดูเอกสารที่เป็นข้อความตามฟ้องแล้วถามว่า เห็นเช่นนี้แล้วรู้สึกอย่างไร 'อ๊อด' ดูเอกสารและตอบว่า อ่านแล้วตกใจเพราะสมัยก่อนเขาเคยพูดกับ'สิชล'อยู่เสมอว่า ห้ามยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพระมหากษัตริย์เด็ดขาดเพราะนามสกุลของเขาและ’สิชล’เป็นนามสกุลพระราชทาน และครอบครัวของเขาก็มีความจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์มาตลอด จึงเชื่อว่า การที่’สิชล’โพสต์ข้อความเช่นนั้นน่าจะมีต้นสายปลายเหตุมาจากเรื่องอื่น

 

 

 

ตอบทนายจำเลยถามค้าน

 

 

 

ทนายจำเลยถามถึงสภาพครอบครัวของ ’สิชล’  'อ๊อด'ตอบว่า ‘สิชล’เป็นลูกชายคนเดียวของเขากับภรรยาเก่าที่แยกทางกันตั้งแต่’สิชล’ยังเด็ก ’สิชล’จึงอยู่ในความดูแลของเขามาโดยตลอด ‘สิชล’มีเพื่อนน้อยมากและไม่ค่อยติดต่อกับใคร มักจะขลุกอยู่ในห้องคนเดียว ยุ่งอยู่กับอินเทอร์เน็ต ทนายจำเลยให้'อ๊อด'เล่าว่า ‘สิชล’มีอาการป่วยอย่างไร ’อ๊อด’ตอบว่า ‘สิชล’มีอาการกลัวคน นอนไม่หลับ บางครั้งจะเดินวนรอบบ้านประมาณหนึ่งถึงสองชั่วโมง เมื่อเขาบอกให้หยุด’สิชล’ก็ไม่หยุดและบอกว่า หยุดเดินไม่ได้ เขาสังเกตว่า วันไหนที่อากาศแปรปรวนเช่น ร้อนจัดหรือเย็นจัด ‘สิชล’จะมีอาการเช่นนี้ แต่บางครั้งก็เหมือนคนปกติ

 

 

 

ทนายจำเลยให้ดูหนังสือและถามว่า ‘สิชล’เคยทำหนังสือเกี่ยวกับเรื่องศาสนาตามที่ทนายจำเลยให้ดูใช่หรือไม่’อ๊อด’ตอบว่า ใช่ และขยายความว่า'สิชล'หมกมุ่นเกี่ยวกับเรื่องศาสนาและคิดว่า ตัวเองเป็นพระอรหันต์ บางครั้งก็คิดว่า ตัวเองเป็นพระพุทธเจ้า ทนายจำเลยถามว่า วันที่ 5 เมษายน 2559 ขณะที่มีการตรวจค้นบ้าน ‘สิชล’ได้หนีออกไปจากบ้านแล้วใช่หรือไม่ ’อ๊อด’ตอบว่า ใช่ ทนายจำเลยถามว่า ตอนแรกพนักงานสอบสวนได้แจ้งต่อเขาว่า ‘สิชล’ละเมิดกฎหมายข้อใด ’อ๊อด’ ตอบว่า หมิ่นประมาท อาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า ขณะที่’สิชล’ถูกคุมขังระหว่างรอการพิจารณาคดี ‘สิชล’มีอาการทางจิตกำเริบใช่หรือไม่ ’อ๊อด’ตอบว่า ใช่และขยายความว่าเขาทราบว่า ‘สิชล’มีอาการทางจิตกำเริบและเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลของราชทัณฑ์ ต่อมาเมื่อ’สิชล’ได้รับการประกันตัว เขาก็พา’สิชล’ไปตรวจที่โรงพยาบาลวิชัยยุทธ แพทย์วินิจฉัยว่า ‘สิชล’ป่วยเป็นจิตเภทให้กลับมารักษาตัวที่บ้านและส่งตัวต่อไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา ซึ่งปัจจุบัน’สิชล’ยังรักษาโรคอยู่ที่นั่น

 

 

 

ตอบอัยการถามติง

 

 

อัยการถามว่า เอกสารทางการแพทย์ระบุหรือไม่ว่า อาการทางจิตเวชที่ว่า คือโรคอะไร ’อ๊อด’ตอบว่า เป็นโรคหลงผิดแต่ตัวเขาไม่ได้สอบถามเพิ่มเติมว่าโรคดังกล่าวจะมีอาการอย่างไร 'อ๊อด' เบิกความด้วยว่า ช่วงหนึ่งที่'สิชล' เข้ารับการรักษาตัว แพทย์ต้องมัดมือมัดเท้า’สิชล’ไว้กับเตียง ซึ่งครั้งนั้นเป็นครั้งที่ 'สิชล' มีอาการหนักที่สุด เท่าที่เขาเคยเห็นมา

 

 

 

เวลา 11.00 น.ศาลสืบพยานปากนี้เสร็จ ศาลเรียกอัยการและทนายจำเลยไปพูดคุยเพิ่มเติม ส่วนหนึ่งที่พูดคุยคือ ศาลกล่าวต่อทนายจำเลยในทำนองว่า การไม่ฟ้องคดีตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 ไม่ได้หมายความว่าจำเลยไม่ได้กระทำผิดแต่ไม่ฟ้องเพราะเป็นนโยบายที่จะไม่ฟ้องคดีด้วยข้อกล่าวหานี้ การสู้ในคดีนี้ ทนายจำเลยไม่ควรสู้แบบเหยียบเรือสองแคมเพราะเรื่องข้อกฎหมายกับนโยบายมันเป็นคนละเรื่องกัน ระหว่างนั้นอัยการเรียก 'อ๊อด' เข้าไปคุยด้วยโดยถามว่ามีเรื่องอะไรจะบอกต่อศาลหรือไม่ ’อ๊อด’ไปยืนต่อหน้าศาลและกล่าวว่า มีการพูดคุยกับทนายจำเลยมาก่อนหน้านี้แล้ว ศาลถามว่า ถ้าเช่นนั้นจะสู้แบบนี้คือปฏิเสธทั้งหมดใช่หรือไม่ ทนายจำเลยตอบว่าใช่ ศาลถามอัยการว่า โพสต์ดังกล่างมีการไลค์ การแชร์หรือไม่ อัยการตอบว่า ไม่มี ศาลถามว่า ในเฟซบุ๊กของ’สิชล’มีเพื่อนเยอะไหม อัยการตอบว่า 1,107 คน จากนั้นศาลให้อัยการนำพยานปากต่อไปเข้าเบิกความ 

 

 

 

สืบพยานโจทก์ปากที่สาม พ.ต.ท. ไพรัช พรมวงศ์ กองบังคับการปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยี

 

 

 

พ.ต.ท.ไพรัชเบิกความว่า เขาดำรงตำแหน่งสารวัตร กองกำกับการสาม กองบังคับการปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยี มีหน้าที่ป้องกันและปราบปราม สืบสวนการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเทคโนโลยีและความผิดทางอาญา เกี่ยวกับคดีนี้ช่วงปลายเดือนมีนาคม 2559 ตรวจสอบพบว่าบัญชีเฟซบุ๊กของจำเลยมีการโพสต์ภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่เก้าและในภาพมีพระราชดำรัสอยู่

 

 

 

พ.ต.ท.ไพรัชเบิกความต่อว่า การโพสต์เฟซบุ๊กที่เป็นเหตุแห่งคดีนี้ตั้งค่าเป็นสาธารณะ บุคคลทั่วไปสามารถเข้าถึงได้ โพสต์ที่หนึ่งเป็นโพสต์เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2559 เวลา 9.34 น. อ่านแล้วตัวเขารู้สึกว่า เป็นการให้ความเห็นเกี่ยวกับสติปัญญา ศาลกล่าวว่า ขอให้แทนคำจำเลยว่า ผู้โพสต์และผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์ว่า ผู้ถูกโพสต์ พ.ต.ท.ไพรัชกล่าวต่อว่า ข้อความที่ผู้โพสต์ โพสต์มีนัยเหมือนต้องการสอนผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์ ซึ่งเป็นการจาบจ้วงพระมหากษัตริย์

 

 

 

พ.ต.ท.ไพรัชเบิกความว่าหลังจากที่เห็นโพสต์ได้สั่งการให้ร.ต.อ.สุธีรพงศ์ ชัยศิริ ทำการสืบสวน พบว่าบนเฟซบุ๊กบัญชีเดียวกัน มีโพสต์ที่สอง ซึ่งโพสต์เมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2559 เวลา 6.07 น.เป็นภาพสำเนาคู่มือทะเบียนรถ ข้อความเป็นลักษณะที่อ่านแล้วเข้าใจว่า หากผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์ทำผิดกฎหมายก็จะไม่มีใครดำเนินคดี ทำให้เห็นว่า ผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์อยู่เหนือกฎหมาย ซึ่งตามความรู้สึกส่วนตัวของตัวเขาคือ ไม่น่าจะเป็นความจริงเพราะทุกคนอยู่ภายใต้กฎหมาย

 

 

 

พ.ต.ท.ไพรัชเบิกความต่อว่า เขาให้ร.ต.อ.สุธีรพงศ์สืบสวนหาตัวตนของเจ้าของเฟซบุ๊ก จากการสืบสวนพบว่า มีความเชื่อมโยงกับบัญชีเว็บไซต์ Dekd.com เนื่องจากในเฟซบุ๊กของ’สิชล’มีการแชร์ลิงค์การทำควิซสอบเปรียญธรรมสิบประโยค ศาลกล่าวว่า ขอให้ข้ามประเด็นนี้ไปเพราะในทางนำสืบจำเลยรับว่า เป็นผู้โพสต์จริง พ.ต.ท.ไพรัชเบิกความต่อว่าในวันที่ 4 เมษายน 2559 เขาได้ไปร้องทุกข์กับพนักงานสอบสวน โดยได้รวบรวมพยานหลักฐานและร้องทุกข์กล่าวโทษ 'สิชล' ด้วยข้อหาหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ฯ ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112

 

 

 

ตอบทนายจำเลยถามค้าน

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า พ.ต.ท.ไพรัช รับราขการมาตั้งแต่ปีใด พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า รับราชการที่กองกำกับการสามฯมาตั้งแต่ปี 2558 ถึงช่วงปลายปี 2559 ทนายจำเลยถามว่า ที่ผ่านมาเป็นผู้ร้องทุกข์คดีมาตรา 112 มาแล้วกี่คดี พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า ไม่ถึงห้าคดี ทนายจำเลยถามว่า การที่พ.ต.ท.ไพรัชทำการสืบสวนและร้องทุกข์คดีนี้ได้รับคำสั่งจากใคร พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า ได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาที่ทำการมอบหมายด้วยวาจา ทนายจำเลยถามว่า ส่วนใหญ่แล้วผู้ที่ถูกกล่าวหาในคดีมาตรา 112 จะไม่ใช้ชื่อนามสกุลจริงในการโพสต์ข้อความใช่หรือไม่ พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า มีทั้งผู้ถูกกล่าวหาที่ใช้ชื่อนามสกุลจริงและใช้ชื่อนามสกุลปลอมก็มี

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า การที่ไปร้องทุกข์นั้นเห็นว่า โพสต์เข้าข่ายความผิดตามมาตรา 112 ใช่หรือไม่ พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า เวลาดังกล่าวเห็นว่า โพสต์ของ’สิชล’เข้าข่ายความผิดตามมาตรา 112 อย่างเดียว ทนายจำเลยถามย้ำอีกครั้งว่า ในชั้นของการร้องทุกข์กล่าวโทษ การกระทำของจำเลยไม่ปรากฏว่าเป็นความผิดตามมาตราประมวลกฎหมายอาญามาตรา 116 ใช่หรือไม่ พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า ไม่มีความผิดตามมาตรา 116 และขยายความว่าการให้ความเห็นของเขาเป็นเพียงการให้ความเห็นในเบื้องต้นเท่านั้น ทนายจำเลยถามว่า พ.ต.ท.ไพรัชอ่านข้อความในโพสต์ที่เป็นเหตุในคดีนี้ทั้งสองโพสต์แล้วรู้สึกไม่ดีกับผู้โพสต์หรือผู้ถูกโพสต์ พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า ผู้โพสต์

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า ข้อความที่เป็นเหตุในคดีนี้ถูกกล่าวหาว่า มีลักษณะยุยงปลุกปั่นให้เกิดความกระด้างเดื่อง แต่พ.ต.ท.ไพรัชอ่านแล้วรู้สึกไม่สบายใจ ไม่ได้ไปโพสต์ตามใช่หรือไม่ พ.ต.ท.ไพรัชรับว่า ใช่ ทนายจำเลยถามว่า จนถึงปัจจุบัน พ.ต.ท.ไพรัชยังไม่เคยไปจับกุมผู้ต้องหาคนอื่นที่ถูกกล่าวหาว่า กระทำความผิดที่เกี่ยวข้องกับการโพสต์ของจำเลยใช่หรือไม่ พ.ต.ท.ไพรัชรับว่า ใช่ จนถึงปัจจุบันมีเพียงจำเลยคนเดียวที่ถูกจับกุม ทนายจำเลยสอบถามว่า บุคคลปกติจะโพสต์เช่นนี้หรือไม่ พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า ตามความเห็นของตน ตามปกติบุคคลทั่วไปจะไม่โพสต์ข้อความเช่นนี้

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า ตามเอกสารที่ระบุว่า ‘สิชล’มีการทำควิซในเว็บไซต์เด็กดีให้ประชาชนตอบคำถามเรื่องเปรียญธรรมสิบประโยค และไม่มีใครสามารถจะทำข้อสอบของเขาได้เต็มสักคนเดียว มีเพียงเขาคนเดียวที่ได้คะแนนสิบเต็มสิบ เขาคิดว่า ตนเองเหนือกว่าคนอื่นใช่หรือไม่ พ.ต.ท.ไพรัชอ่านเอกสารและตอบว่า ตามความคิดเห็นส่วนตัวมองว่า ‘สิชล’รู้สึกว่า เขาเหนือหรือเก่งกว่าคนอื่น ทนายจำเลยให้พ.ต.ท.ไพรัชดูเอกสารโพสต์อื่นๆของ’สิชล’ พร้อมอ่านไปด้วยว่า ‘สิชล’คิดว่า เขาเป็นมนุษย์ต่างดาว และถามว่า บุคคลทั่วไปไม่น่าจะโพสต์เช่นนี้ใช่หรือไม่ พ.ต.ท.ไพรัชรับว่า เป็นเช่นนั้น

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า พ.ต.ท.ไพรัชไปให้การกับพนักงานสอบสวนกี่ครั้ง พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า สองครั้งคือ วันที่ 4 เมษายน 2559 และอีกครั้งหนึ่งจำวันไม่ได้ ทนายจำเลยให้พ.ต.ท.ไพรัชอ่านเอกสารโพสต์อื่นๆของ’สิชล’อีกครั้ง เนื้อหาคือ ‘สิชล’คิดว่า ตัวเขาได้ตายไปแล้ว มีมนุษย์ต่างดาวมาสวมรอยเขาเพื่อทำภารกิจอะไรบางอย่าง ซึ่งวันที่โพสต์คือวันที่ 20 มีนาคม 2559 ก่อนหน้าการโพสต์ที่สองประมาณห้าวัน พ.ต.ท.ไพรัชรับว่า เป็นไปตามเอกสาร

 

 

 

ตอบอัยการถามติง

 

 

 

อัยการถามว่า หลังจากที่อ่านข้อความของผู้โพสต์แล้วทำให้มีความเข้าใจในตัวผู้ถูกโพสต์แตกต่างไปจากเดิมหรือไม่อย่างไร พ.ต.ท.ไพรัชตอบว่า รู้สึกว่า ผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์ถูกจาบจ้วงดูหมิ่น แต่ความรู้สึกส่วนตัวคือเคารพ ผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์  อยู่แล้ว อัยการถามว่า ถ้าผู้ที่จงรักภักดีอ่านข้อความอาจจะไม่พอใจ พ.ต.ท.ไพรัชรับว่า เป็นเช่นนั้น อัยการถามว่า จำเลยมีเพื่อนในเฟซบุ๊กจำนวนมาก ถ้าคนที่จงรักภักดีไม่พอใจจะส่งผลต่อความสงบอย่างไร ศาลตอบว่า สืบสวนแล้วไม่มีและไม่ได้จดในประเด็นนี้

 

 

สืบพยานโจทก์ปากที่สี่ ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ ชัยศิริ กองบังคับการปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยี

 

 

 

ร.ต.อ.สุธีรพงษ์เบิกความว่า ขณะเกิดเหตุเขารับราชการอยู่ที่กองกำกับการสาม กองบังคับการปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยี ในตำแหน่งรองสารวัตร มีหน้าที่ในการสืบสวนการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเทคโนโลยีและความผิดทางอาญาและปฏิบัติตามคำสั่งผู้บังคับบัญชา ร.ต.อ.สุธีรพงษ์เบิกความว่าเขาทราบเหตุในคดีนี้ในเดือนมีนาคม 2559 มีบัญชีเฟซบุ๊กซึ่งต่อมาทราบว่าเป็นบัญชีของ 'สิชล' โพสต์ข้อความตามฟ้องสองข้อความ โดยตั้งค่าการโพสต์ข้อความทั้งสองเป็นสาธารณะซึ่งบุคคลทั่วไปสามารถเข้าถึงได้ 

 

 

 

ร.ต.อ.สุธีรพงษ์เบิกความว่าข้อความตามฟ้องข้อความแรกโพสต์เมื่อวันที่ 10 มีนาคม 2559 เวลา 9.34 น. เป็นภาพพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่เก้า เรื่องน้ำเต็มแก้ว มีข้อความบรรยายภาพซึ่ง'สิชล'เขียนลักษณะดูหมิ่นพระมหากษัตริย์ ข้อความที่บรรยายภาพมีความเกี่ยวข้องกัน ข้อความอ่านและเข้าใจได้ว่า เป็นเรื่องละเอียดอ่อน คนไทยนับถือพระมหากษัตริย์ ซึ่งคนที่นับถืออาจจะไม่พอใจ โดยคนที่มาอ่านจะเข้าใจว่า ผู้โพสต์มีสติปัญญาสูงกว่าผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์ โดยยกว่าตัวเองมีความรู้ความเชี่ยวชาญมากกว่าผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์

 

 

 

ร.ต.อ.สุธีรพงษ์เบิกความต่อว่า ข้อความที่สองโพสต์เมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2559 เวลา 6.00 น. เป็นภาพทะเบียนรถปรากฎชื่อของพระมหากษัตริย์ เขาเบิกความด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่กล่าวไม่ครบความนักว่า ถ้าหากรถคันดังกล่าว มียาบ้าตำรวจคงไม่กล้าจับ ซึ่งตัวเขาดูแล้วไม่เชื่อว่า เนื้อหาและภาพดังกล่าวเป็นจริง แต่จากการสืบสวนงสิชล’ โพสต์จริง

 

 

 

ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ เบิกความต่อว่าในทางสืบสวน เขาดำเนินการตรวจสอบตัวตนของผู้ใช้เฟซบุ๊กบัญชีที่มีการโพสต์ข้อความตามฟ้องโดยลองเลื่อนโพสต์ของผู้ใช้เฟซบุ๊กรายนี้ลงไปเรื่อยๆพบว่า มีโพสต์หนึ่งโพสต์ข้อความขายของและมีการให้เบอร์โทรศัพท์ไว้ด้วย จึงตรวจสอบไปที่บริษัทเอไอเอส เจ้าของเครือข่ายสัญญาณพบว่า มี’สิชล’เป็นเจ้าของเบอร์โทรศัทพ์นี้ ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับฐานข้อมูลของกรมการปกครองแล้วก็ตรงกับเบอร์โทรศัพท์ที่’สิชล’ ให้ไว้กับกรมการปกครอง ขณะที่อีกโพสต์หนึ่งเป็นการโพสต์การตอบคำถามจากเว็บไซต์ Dekd.com เขาจึงขออีเมล์และไอพีแอดเดรสจากเว็บไซต์ดังกล่าว เมื่อได้ข้อมูลมาก็นำไปตรวจสอบพบว่า เป็นไอพีแอดเดรสของบริษัท ทริปเปิ้ลทรี อินเทอร์เน็ตหรือ 3BB จึงได้ขอที่อยู่ของบ้านที่ใช้ไอพีดังกล่าว

 

 

 

ร.ต.อ.สุธีรพงษ์เบิกความต่อว่า เขาได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับคดีนี้และทำรายงานให้กับพ.ต.อ.ไพรัช ต่อมาวันที่ 4 เมษายน 2559 ได้ไปร้องทุกข์กับพนักงานสอบสวน จากนั้นพนักงานสอบสวนขอศาลทหารออกหมายจับ และขอศาลอาญาออกหมายค้น เขาไปให้การกับพนักงานสอบสวนสามครั้งคือ วันที่ 4 เมษายน 2559 11 พฤษภาคม 2559 และ 5 ตุลาคม 2559

 

 

 

ตอบทนายจำเลยถามค้าน

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า โพสต์ของ’สิชล’ที่เป็นเหตุในคดีนี้ไม่ได้มีการกดไลค์กดแชร์ไปที่ต่างๆใช่หรือไม่ ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ตอบว่า ใช่ ทนายจำเลยให้ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ดูเอกสารและถามว่า หน้าโปรไฟล์ของ’สิชล’ นอกจากระบุชื่อนามสกุลของเขาแล้ว ยังระบุว่า เป็นผู้รู้จริง รู้แจ้งทั้งปวงใช่หรือไม่ ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ตอบว่า ใช่ ทนายจำเลยถามว่า ควิซจากเว็บไซต์ dekd.com เรื่องเปรียญธรรมสิบประโยค ร.ต.อ.สุธีรพงษ์พอจะทราบไหมว่า ตามความเป็นจริงแล้วเปรียญธรรมมีกี่ประโยค ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ตอบว่า ไม่แน่ใจว่า มีกี่ประโยคแต่ที่เคยได้ยินมีแต่เปรียญธรรมเก้าประโยค ทนายจำเลยให้ร.ต.อ.สุธีรพงษ์อ่านข้อความของ’สิชล’ที่โพสต์เมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2559 ว่า คนที่โพสต์ตอนนี้ตายไปแล้ว มีการถ่ายโอนความจำและจะนำยานอวกาศลงจอดที่ประเทศไทย บุคคลที่โพสต์ข้อความในลักษณะแบบนี้น่าจะเป็นคนเช่นไร ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ตอบว่า ไม่น่าจะเป็นคนปกติทั่วไป

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า ร.ต.อ.สุธีรพงษ์อ่านข้อความแล้วรู้สึกไม่ดีกับผู้โพสต์หรือผู้ถูกกล่าวถึงในโพสต์ ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ตอบว่า ส่วนตัวรู้สึกไม่ดีกับผู้โพสต์ ทนายจำเลยถามต่อว่า ร.ต.อ.สุธีรพงษ์เชื่อตามข้อความที่’สิชล’โพสต์หรือไม่ และทำให้ความจงรักภักดีของร.ต.อ.สุธีรพงษ์ลดลงหรือไม่ ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ตอบว่า รู้สึกว่า ความจงรักภักดีมีเท่าเดิม แต่รู้สึกเป็นลบกับ’สิชล’ ที่เป็นผู้โพสต์ข้อความมากกว่า

 

 

 

ตอบอัยการถามติง

 

 

 

อัยการให้ ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ดูเอกสารโพสต์ของ’สิชล’ที่นำส่งศาลและถามว่า ข้อความดังกล่าวมีการกดไลค์และกดแชร์หรือไม่ ร.ต.อ.สุธีรพงษ์ตอบว่า ตามภาพที่ปรากฏไม่เห็นว่า มีการกดไลค์กดไลแชร์เนื่องจากเป็นภาพที่บันทึกมาจากหน้าจอ

 

 

 

หลังสืบพยานปากนี้เสร็จ ศาลถามว่าคู่ความทั้งสองพอจะรับคำให้การพยานที่จะนำสืบในนัดต่อไปได้บ้างหรือไม่ อัยการแถลงต่อศาลว่าพยานปาก พงศธร วรรณสุคนธ์ ข้าราชการกระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมเป็นพยานที่จะมาอ่านข้อมูลการจราจรทางคอมพิวเตอร์ ทนายจำเลยอ่านคำให้การและรับคำให้การ ทำให้ในนัดต่อไปมีพยานโจทก์ที่ต้องนำสืบเหลือเพียงสองปาก

 

 

25 ตุลาคม 2562

นัดสืบพยานจำเลย

 

 

 

การสืบพยานที่ห้องพิจารณาคดี 811 ในวันนี้เริ่มขึ้นในเวลาประมาณ 9.20 น. ช่วงแรกในห้องพิจารณามีประชาชนที่มาคดีอื่นนั่งรออยู่ด้วยอีกสามคน แต่หลังการสืบพยานดำเนินไปได้ประมาณ 15 - 20 นาที ก็มีเจ้าหน้าที่ศาลคนหนึ่งเดินเข้ามาคุยกับคนที่มาคดีอื่น จากนั้นทั้งสามก็ลุกออกจากห้องพิจารณาคดี 811 ไป ในห้องพิจารณาจึงเหลือเพียง 'สิชล' กับ 'อ๊อด' พ่อของเขาเท่านั้น

 

 

สืบพยานจำเลยปากที่หนึ่ง 'สิชล' จำเลยเบิกความเป็นพยานให้ตัวเอง

 

 

 

'สิชล' ตอบศาลว่า ขณะเบิกความเขาอายุ 29 ปี และ ไม่ได้ประกอบอาชีพใดๆ  ทนายจำเลยถามชื่อพ่อและแม่ของ 'สิชล' ซึ่งเขาตอบได้ถูกต้อง ในช่วงต้นของการเบิกความ 'สิชล' พูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเบา ศาลจึงบอก 'สิชล' ว่าให้พูดด้วยเสียงที่ดังและให้ตอบคำถามไปตามที่ตัวเองรู้ ถ้าไม่รู้ก็ให้บอกว่าไม่รู้ จากนั้นศาลให้ทนายจำเลยถามคำถามต่อ 'สิชล' เบิกความตอบทนายจำเลยต่อว่า พ่อและแม่ของเขาแยกทางตอนอายุประมาณ 15 ถึง 16 ปี หลังจากพ่อและแม่แยกทางกันตัวเขาก็อยู่กับพ่อ

 

 

 

เกี่ยวกับพื้นฐานการศึกษา 'สิชล' เบิกความตอบทนายจำเลยว่าเขาจบการศึกษาระดับปวส. สาขาการตลาดจากวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เมื่อเรียนจบก็เข้าทำงาน ที่ผ่านมาเขาสมัครเข้าทำงานกับสถานประกอบการหลายแห่ง แต่ก็ทำงานกับบริษัทแต่ละแห่งได้ไม่นานนัก ประมาณหนึ่งถึงสองเดือนและเขามักทำงานไม่พ้นช่วงทดลองงานสามเดือน ทนายจำเลยถามว่า เหตุใดเขาจึงมักทำงานแต่ละที่ได้ไม่นาน 'สิชล' เบิกความว่า เป็นเพราะเขามักเล่าเรื่องมนุษย์ต่างดาวให้เพื่อนร่วมงานฟัง บางครั้งก็เล่าให้ผู้บริหารฟัง 'สิชล' เบิกความเพิ่มเติมว่า เขาสนใจศึกษาเรื่องมนุษย์ต่างดาวจากอินเทอร์เน็ต เขาศึกษาเรื่องมนุษย์ต่างดาวจนคิดว่าตัวเองเป็นมนุษย์ต่างดาว

 

 

 

'สิชล' เบิกความต่อว่าระหว่างที่เขาทำงาน เขายังไม่เคยพบแพทย์เพื่อรับการรักษา ในเวลาว่างเขามักขลุกอยู่แต่ในห้องของตัวเองเล่นอินเทอร์เน็ต 'สิชล' เบิกความต่อว่า หลังออกจากงานเขาจึงไปหาหมอ สาเหตุที่ไปเป็นเพราะเขารู้สึกปวดหัวและคิดว่า ตัวเองตกเป็นเหยื่อของโครงการลับของรัฐบาลสหรัฐอเมริกาที่ใช้เครื่องมือควบคุมความคิดจิตใจของคน เมื่อเขาเล่าเรื่องให้หมอฟังหมอก็บอกว่าเขามีอาการป่วย ต้องรักษาด้วยการรับประทานยา และพักผ่อนให้เพียงพอ หมอบอกเขาด้วยว่า หากรักษาด้วยการกินยาแล้วไม่ดีขึ้นเขาจะต้องไปรักษาตัวต่อที่อื่น

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่าหลังจากไปพบแพทย์ครั้งนั้น'สิชล'ได้ไปรักษาตัวต่ออีกหรือไม่  'สิชล'ตอบว่าไม่ได้ไปเพราะเขากลัวถูกมัดมือมัดเท้า ศาลถาม 'สิชล' ว่าหลังไปพบแพทย์ครั้งแรกเขาทิ้งระยะการักษาไว้นานเท่าใดก่อนที่จะกลับไปรักษาตัวอีกครั้งหนึ่ง  'สิชล'ตอบศาลว่าประมาณสามปี

 

 

 

ทนายจำเลยถาม'สิชล'เกี่ยวกับการโพสต์ข้อความตามฟ้องทั้งสองข้อความ  'สิชล'รับว่า เขาโพสต์ข้อความตามฟ้องทั้งสองข้อความด้วยตัวเอง โดยการโพสต์ข้อความและภาพตามฟ้องทั้งสองครั้งเกิดขึ้นในขณะที่เขาควบคุมตัวเองไม่ได้  'สิชล' เบิกความด้วยว่าเขารู้สึกเหมือนมีพลังงานบางอย่างครอบงำการกระทำของเขา

 

 

 

ทนายจำเลยถาม'สิชล'ถึงการตอบแบบทดสอบเปรียญธรรมบนเว็บไซต์เด็กดี  'สิชล'เบิกความว่า แบบทดสอบดังกล่าวตัวเขาเป็นผู้จัดทำและเขาก็ตอบคำถามของแบบทดสอบดังกล่าวจนได้คะแนนเต็ม และเขาเชื่อว่าหากใครสามารถตอบคำถามได้ถูกทั้งหมดก็จะบรรลุเป็นพระอรหันต์ ส่วนตัวเขาเองเชื่อว่าตัวเองเป็นพระพุทธเจ้า 'สิชล'เบิกความด้วยว่าเขาเคยโพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊กว่า 'สิชล'ได้ตายไปแล้ว คนที่อยู่ในร่างของนี้ไม่ใช่ 'สิชล'แต่เป็นมนุษย์ต่างดาวที่มาอาศัยร่าง

 

 

 

ทนายจำเลยถาม'สิชล'ว่า ทราบหรือไม่ว่าการโพสต์ข้อความในคดีนี้เป็นความผิดตามกฎหมาย  'สิชล'ตอบว่า ไม่ทราบ ทนายจำเลยถามต่อว่า'สิชล'ทราบได้อย่างไรว่า ตัวเองจะถูกจับกุม 'สิชล'เบิกความว่า มีคนส่งภาพหมายจับมาให้เขาทางเฟซบุ๊ก ทนายจำเลยถามต่อว่าเมื่อเห็นภาพหมายจับ'สิชล'ทำอย่างไรต่อ 'สิชล'เบิกความว่า เขาหนีออกจากบ้านไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถูกตำรวจจับ ทนายจำเลยถามว่า หลังการจับกุมเจ้าหน้าที่แจ้งข้อกล่าวหาใดกับเขา 'สิชล'เบิกความว่าเป็นข้อหานำข้อมูลเท็จเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ ส่วนจะไม่ข้อกล่าวหาอื่นด้วยหรือไม่เขาจำไม่ได้

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่า'สิชล'ให้การกับเจ้าหน้าที่ตำรวจไว้อย่างไร  'สิชล'ตอบว่าให้การตามจริงว่า เขาไม่ได้มีเจตนาหมิ่นประมาทพระมหากษัตริย์ฯ การกระทำทั้งหมดเกิดขึ้นโดยที่เขามีอาการป่วยและเคยรับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลเดชา ทนายจำเลยถาม'สิชล'เกี่ยวกับการดำเนินคดีของเจ้าหน้าที่และการควบคุมตัวเขาหลังการจับกุม  'สิชล'เบิกความว่าเขาถูกฝากขังที่ศาลทหารกรุงเทพเป็นเวลา 48 วัน จากนั้นศาลทหารกรุงเทพสั่งปล่อยตัวเขาโดยไม่มีการตั้งข้อกล่าวหาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112

 

 

 

ทนายจำเลยถาม'สิชล'เกี่ยวกับอาการป่วยของเขาระหว่างที่ถูกคุมขังในเรือนจำ สิชลเบิกความว่า ระหว่างอยู่ที่เรือนจำเขามีอาการป่วยจนต้องเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลของทางราชทัณฑ์ ซึ่งระหว่างการรักษาเขาถูกมัดมือมัดเท้าระหว่างการให้ยา เมื่อได้รับการประกันตัวออกมาอยู่ที่บ้าน อาการของเขาก็กำเริบอีกครั้งจนพ่อต้องพาไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลวิชัยยุทธ จากนั้นจึงไปที่โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา ทนายจำเลยถามว่า ในขณะที่มาเบิกความต่อศาล 'สิชล'ก็ยังไปพบแพทย์และรับประทานยาอยู่ใช่หรือไม่ 'สิชล'รับว่าใช่ พร้อมขยายความว่าเขาต้องรับประทานยาทุกวันและไปพบแพทย์ทุกๆสองเดือน ทนายจำเลยแถลงหมดคำถาม

 

 

 

ตอบอัยการถามค้าน

 

 

 

อัยการถามว่า'สิชล'เคยไปและเลือกตั้งและแสดงออกทางการเมืองหรือไม่ 'สิชล'ตอบว่า เคยไปเลือกตั้งแต่จะเคยไปร่วมแสดงออกทางการเมืองหรือไม่จำไม่ได้และตัวเขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องการเมือง อัยการถามว่าก่อนเกิดเหตุคดีนี้'สิชล'น่าจะเคยโพสต์ข้อความในลักษณะเดียวกับข้อความตามฟ้องคดีนี้มาก่อนใช่หรือไม่ เพราะปรากฎว่า'สิชล'เคยโพสต์ข้อความขอโทษสิ่งที่ตัวเองโพสต์และลบโพสต์ออกไป 'สิชล'ตอบว่าเขาทำการดังกล่าวไปเมื่ออาการของโรคกำเริบจนควบคุมไม่ได้ แต่เมื่อได้สติก็จะลบโพสต์และโพสต์ขอโทษ

 

 

 

อัยการถามว่าสิชลเริ่มมีอาการป่วยมาตั้งแต่เมื่อใด สิชลตอบว่าอาจจะเป็นปี 2557 หรือก่อนหน้านั้น ตัวเขาจำไม่ได้แน่ชัด อัยการถามว่า 'สิชล' เริ่มไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลเดชาเมื่อใด ก่อนหรือหลังเกิดเหตุคดีนี้'สิชล'ตอบว่าเขาจำไม่ได้แน่ชัด

 

 

 

อัยการถามว่าระหว่างวันที่ 10 - 25 มีนาคม 2559 ซึ่งอยู่ในช่วงเวลาที่โพสต์ข้อความตามฟ้อง 'สิชล'เคยโพสต์เรื่องการขายของออนไลน์ใช่หรือไม่ 'สิชล'รับว่า ใช่ อัยการถามว่าตอนที่ 'สิชล'ทราบว่าตัวเองถูกออกหมายจับได้ดำเนินการอย่างไรบ้าง 'สิชล'ตอบว่าเขาปิดเฟซบุ๊ก และหนีออกจากบ้าน โดยหนีออกจากบ้านตั้งแต่ปี 2559 จนกระทั่งมาถูกจับในปี 2561

 

 

 

อัยการถามว่าหลัง'สิชล' กระทำการตามฟ้องได้เปิดบัญชีเฟซบุ๊กอื่นเพิ่มเติมหรือไม่ 'สิชล'ตอบว่า จำไม่ได้ อัยการถามว่า'สิชล'เคยเรียนรักษาดินแดนจนถึงปีห้า ได้เป็นว่าที่ร้อยตรี ระหว่างที่เรียนรักษาดินแดน 'สิชล' ต้องตรวจร่างกายหรือไม่ และแพทย์ได้พูดเรื่องอาการป่วยของ'สิชล'หรือไม่ 'สิชล'เบิกความว่าช่วงที่เรียนรักษาดินแดนเขายังไม่มีอาการป่วย ส่วนการรักษาจำได้ว่าเขาเคยไปรักษาทีโรงพยาบาลวิชัยยุทธแต่น่าจะไปช่วยหลังเกิดเหตุ อัยการถามว่า'สิชล'พอเข้าใจข้อกล่าวหาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 116 ที่เขาถูกฟ้องหรือไม่ 'สิชล'ตอบว่า พอเข้าใจ อัยการแถลงหมดคำถาม

 

 

 

ทนายจำเลยไม่ถามติง

 

 

 

หลังสืบพยานปากแรกจบ ศาลให้พยานปากต่อไปเข้าสืบทันทีโดยเริ่มสืบพยานปากที่สองในเวลาประมาณ 10.06

 

 

 

สืบพยานจำเลยปากที่สอง พญ.ชูนุช เจริญพร แพทย์ผู้ทำการรักษา 'สิชล' ที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์

 

 

 

พญ.ชูนุชเบิกความว่า เธอสำเร็จการศึกษาระดับปริญาตรีสาขาแพทย์ศาสตร์จากวชิระพยาบาลในปี 2545 จากนั้นจึงศึกษาประกาศณียบัตรสาขาจิตเวชต่อที่โรงพยาบาลรามาธิบดี จากนั้นจึงเริ่มทำงานที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์ในปี 2546 ต่อในปี 2562 จึงย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลบางขวาง ทนายจำเลยถามว่าพญ.ชูนุชปฏิบัติหน้าที่อะไรบ้าง  พญ.ชูนุชเบิกความว่าเธอมีหน้าที่รักษาผู้ป่วยจิตเวช และผู้ป่วยทั่วไป

 

 

 

เกี่ยวกับคดีนี้ พญ.ชูนุชเบิกความว่าในวันที่ 14 พฤศจิกายน 2561 ระหว่างที่เธอปฏิบัติหน้าที่ในช่วงเช้า เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์นำตัว'สิชล'มาส่งเธอพร้อมแจ้งว่า'สิชล'มีอาการร้องไห้ตลอดเวลา เดินวนเวียนในห้อง โวยวาย รวมทั้งจะทำร้ายตัวเอง  พญ.ชูนุชเบิกความต่อว่า เจ้าหน้าที่ผู้นำส่งรวมทั้งตัวเธอไม่มีประวัติของ'สิชล' เธอจึงรับตัว'สิชล'ไว้ดูอาการอย่างใกล้ชิดเป็นเวลาหนึ่งคืน จากการสังเกตพบว่า'สิชล'มีการพูดคุยไปเรื่อยๆ  พญ.ชูนุชเบิกความต่อว่า'สิชล'อยู่ในการดูแลของโรงพยาบาลราชทัณฑ์เป็นเวลาหนึ่งคืนเพราะวันรุ่งขึ้น 'สิชล'ถูกเบิกตัวไปศาล จากนั้นก็ได้รับการประกันตัว และเธอก็ไม่ได้พบกับ'สิชล'อีกเลย  พญ.ชูนุชเบิกความเพิ่มเติมด้วยว่า เนื่องจากไม่มีประวัติคนไข้เธอจึงทำได้เพียงแต่ตรวจเลือด ตรวจอาการเบื้องต้นและให้ยาคนไข้เพื่อบรรเทาอาการเท่านั้น ทนายจำเลยแถลงหมดคำถาม ระหว่างการสืบพยานปากนี้ทนายจำเลยให้ พญ.ชูนุชรับรองเอกสารความเห็นแพทย์ในวันที่เธอทำการตรวจรักษา'สิชล'อ้างส่งต่อศาลไปด้วย

 

 

 

ตอบอัยการถามค้าน

 

 

 

อัยการถามพญ.ชูนุชว่า สามารถยืนยันได้หรือไม่ว่า ขณะเกิดเหตุสิชลมีอาการป่วยแล้วหรือยัง  พญ.ชูนุชเบิกความตอบว่า ไม่สามารถยืนยันได้ อัยการถามว่าอาการป่วยของ'สิชล'เป็นอาการที่เกิดขึ้นนานแล้ว หรือเป็นอาการเฉียบพลันที่อาจเกิดขึ้นจากความเครียดที่'สิชล'ถูกคุมขัง  พญ.ชูนุชตอบว่า ไม่สามารถตอบได้ว่า'สิชล'ป่วยมานานแล้วหรือยัง บอกได้เพียงว่าอาการวันที่ทำการตรวจรักษามีลักษณะเป็นอาการป่วยเฉียบพลัน โดยคนไข้มีอาการหวาดระแวงไม่พูดคุย  พญ.ชูนุชเบิกความกับอัยการด้วยว่าเนื่องจากไม่มีประวัติการรักษาจึงไม่สามารถระบุได้ว่า'สิชล'ป่วยมาตั้งแต่เมื่อใด อัยการแถลงหมดคำถาม

 

 

 

ทนายจำเลยไม่ถามติง

 

 

 

หลังสืบพยานปากที่สองเสร็จ ศาลให้ทนายจำเลยนำพยานปากที่สามเข้าเบิกความต่อทันทีในเวลาประมาณ 10.20 น.

 

 

 

ในช่วงที่ศาลอ่านทวนคำเบิกความพยานปากนี้ พ.ญ.ชูนุชเบิกความแก้ไขว่าเธอสำเร็จการศึกษาในปี 2544 ไม่ใช่ 2545

 

 

 

สืบพยานจำเลยปากที่สาม นพ.วิญญู ชะนะกุล แพทย์ผู้ทำการรักษา 'สิชล' ที่สถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา

 

 

 

นพ.วิญญูเบิกความว่า เขาประกอบอาชีพรับราชการที่สถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา มีหน้าที่ตรวจรักษาผู้ป่วยจิตเวช เกี่ยวกับการศึกษา นพ.วิญญูเบิกความว่าเขาสำเร็จการศึกษาแพทย์ศาสตร์บัณฑิต ศิริราชพยาบาล นอกจากนั้นก็ได้รับวุฒิบัตรผู้เชี่ยวชาญจิตเวชศาสตร์

 

 

 

เกี่ยวกับคดีนี้นพ.วิญญูเบิกความว่า วันที่ 19 พฤศจิกายน 2561 'สิชล' เริ่มมารับการรักษาที่สถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยาโดยมีญาติเป็นผู้พามา สำหรับอาการเบื้องต้นพบว่า'สิชล'มีอาการกระวนกระวายและมีความคิดหลงผิด  คิดว่าตัวเองเป็นพระพุทธเจ้า คิดว่ามีคนปองร้ายตัวเองรวมทั้งคิดว่ามีบางอย่างพยายามควบคุมจิตใจของเขา

 

 

 

นพ.วิญญูเบิกความต่อว่า อาการของ'สิชล' เป็นโรคจิตเภท ซึ่งส่วนใหญ่เป็นโรคเรื้อรัง ตามคำบอกของญาติ'สิชล'ป่วยมาแล้วสี่ปีก่อนที่จะมาพบเขาเพื่อทำการตรวจรักษาในปี 2561 ทนายจำเลยถามว่าโรคจิตเภทเกิดจากสาเหตุใด เกี่ยวกับการรักษาของตัว 'สิชล' นพ.วิญญูเบิกความว่า เบื้องต้นสิชลมารับการรักษาทุกๆหนึ่งเดือน เมื่ออาการดีขึ้นก็ลดเหลือมาพบแพทย์ตามกำหนดสองเดือนครั้ง และกินยาตามที่แพทย์สั่ง ครั้งสุดท้ายที่สิชลมาพบเขาเพื่อทำการรักษาคือวันที่ 19 สิงหาคม 2562 อาการของ'สิชล'จากที่ตรวจรักษาครั้งสุดท้ายถือว่าดีขึ้นแต่ต้องรับประทานยาอย่างต่อเนื่อง สำหรับยาที่ให้ นพ.วิญญูเบิกความว่าเป็นยาปรับเคมีในสมองเพื่อควบคุมอาการของโรค

 

 

 

ทนายจำเลยถามนพ.วิญญูว่าการรักษาโรคจิตเภทต้องใช้เวลานานเท่าใดและสามารถรักษาให้หายขาดได้หรือไม่ นพ.วิญญูตอบว่ารักษาหายขาดได้แต่จำนวนน้อยประมาณร้อยละ 30 ของผู้ป่วยทั้งหมด ขณะที่ผู้ป่วยส่วนใหญ่ต้องรักษาตลอดชีวิต กรณีผู้ป่วยที่รักษาแล้วหายขาดจะรู้ได้โดยผู้ป่วยจะหายหลังเข้ารับการรักษาประมาณหนึ่งปี แต่หากพ้นไปจากนั้นก็มักจะไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ ในการสืบพยานปากนี้ทนายจำเลยให้นพ.วิญญูดูเอกสารความเห็นทางการแพทย์ของเขาในการรักษา'สิชล'และอ้างส่งเอกสารต่อศาลไว้เป็นหลักฐาน ทนายจำเลยแถลงหมดคำถาม

 

 

 

ตอบอัยการถามค้าน

 

 

 

อัยการถามว่านพ.วิญญูยืนยันได้หรือไม่ว่า ขณะกระทำความผิดตามฟ้อง'สิชล'มีอาการป่วย นพ.วิญญูตอบว่า ไม่สามารถยืนยันได้ ทนายจำเลยถามว่าสิ่งที่ทำให้อาการของ'สิชล'กำเริบ นพ.วิญญูตอบว่ามีหลายปัจจัยทั้งความเครียด การใช้สารเสพติด และการเจ็บป่วยทางร่างกาย

 

 

 

อัยการถามว่า'สิชล'เคยโพสต์ข้อความขายของออนไลน์รวมทั้งเคยส่งของให้ลูกค้า หมายความว่าแม้'สิชล'จะมีอาการป่วยแต่ก็พอจะรู้ผิดชอบชั่วดีอยู่บ้างใช่หรือไม่  นพ.วิญญูตอบว่าผู้ป่วยพอจะมีสติสัมปชัญญะบ้าง ขึ้นอยู่กับอาการในแต่ละขณะ บางขณะอาจจะควบคุมตัวเองได้บ้าง อัยการให้นพ.วิญญูดูหนังสือธรรมะที่'สิชล'เคยเขียนแล้วถามว่าการที่'สิชล'จะแต่งหนังสือได้แบบนี้ก็ต้องมีสติสัมปชัญญะอยู่บ้างใช่หรือไม่ นพ.วิญญูตอบว่าเขาไม่ทราบเกี่ยวกับหนังสือดังกล่าว อัยการแถลงหมดคำถาม

 

 

 

ตอบทนายจำเลยถามติง

 

 

 

ทนายจำเลยถามว่าลักษณะอาการของ'สิชล'จะเป็นการย้ำคิดย้ำทำวนเวียนอยู่กับความคิดความเชื่อของตัวเองใช่หรือไม่ นพ.วิญญูรับว่าเป็นคล้ายๆแบบนั้น

 

 

 

ศาลถามนพ.วิญญูว่า จากการตรวจรักษาปี 2559 ในความเห็นของแพทย์ นพ.วิญญูคิดว่า'สิชล' น่าจะป่วยเป็นจิตเภทแล้วหรือไม่ นพ.วิญญูตอบว่าประเมินจากอาการของผู้ป่วยและคำบอกเล่าของญาติมีความสอดคล้องกัน จึงเห็นว่า'สิชล'น่าจะมีอาการป่วยมาแล้ว

 

 

 

การสืบพยานปากนี้แล้วเสร็จในเวลา 10.37 น. ทนายจำเลยแถลงหมดพยานที่จะนำสืบ ศาลนัดคู่ความฟังคำพิพากษาวันที่ 12 ธันวาคม 2562 เวลา 9.00 น