ฐานข้อมูลคดี

โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยใช้เฟซบุ๊กชื่อ "Goosoogong" และ "Gooโกง ร่วมสืบค้นกลโกงพลังงานไทย" นำเข้าข้อมูลและเผยแพร่ข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ ดังนั้นการที่ศาลมีคำสั่งว่า คดีมีมูลตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ พ.ศ.2550 มาตรา 14 (เดิม) จึงหมายถึงมีมูลตามมาตรา 14(1) และ (5) เดิม คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยว่า จำเลยกระทำความผิดตามฟ้องหรือไม่ 

 

ปรากฎว่าในระหว่างพิจารณาคดี ได้มี พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2560 มาตรา 8 ในยกเลิกความในมาตรา 14 พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ พ.ศ.2550 ที่บัญญัติว่า 

 

"ผู้ใดกระทำผิดตามที่ระบุไว้ดังต่อไปนี้ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินห้าปีหรือปรับไม่เกินหนึ่งแสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (1) นำเข้าสู้ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ปลอมหรือข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือประชาชน"

 

ส่วนมาตรา 14 พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ ที่แก้ไขใหม่ วรรคแรก บัญญัติว่า "ผู้ใดกระทำความผิดที่ระบุไว้ดังต่อไปนี้ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินห้าปีหรือปรับไม่เกินหนึ่งแสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (1) โดยทุจริตหรือโดยหลอกลวง นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่บิดเบือนหรือปลอมไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน หรือข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ประชาชน อันมิใช่การกระทำความผิดฐานหมิ่นประมาทตามประมวลกฎหมายอาญา"

 

"(5) เผยแพร่หรือส่งต่อซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นข้อมูลคอมพิวเตอร์ตาม (1) (2) (3) หรือ (4)" และวรรคสอง บัญญัติว่า "ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่ง (1) มิได้กระทำต่อประชาชน แต่เป็นการกระทำต่อบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ผู้กระทำ ผู้เผยแพร่หรือส่งต่อซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ดังกล่าวต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปีหรือปรับไม่เกินหกหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ และให้เป็นความผิดอันยอมความได้" 

 

แสดงว่า การกระทำความผิดตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ พ.ศ.2550 มาตรา 14(1) ที่แก้ไขใหม่นั้น ผู้กระทำต้องมีเจตนาพิเศษ คือ โดยทุจริตหรือโดยหลอกลวง และต้องไม่ใช่การกระทำความผิดฐานหมิ่นประมาทตามประมวลกฎหมายอาญาด้วย นอกจากนี้หากเป็นการกระทำความผิดดังกล่าวต่อบุคคลใดบุคคลหนึ่งซึ่งไม่ใช่ประชาชน จะมีอัตราโทษน้อยกว่ากรณีการกระทำต่อประชาชน ทั้งยังเป็นความผิดที่ยอมความได้ จึงถือว่า เงื่อนไขที่เป็นองค์ประกอบความผิดดังกล่าวตามกฎหมายใหม่เป็นคุณมากกว่ากฎหมายเดิมจึงต้องใช้กฎหมายใหม่บังคับแก่จำเลย

 

พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ พ.ศ.2550 ไม่ได้กำหนดนิยามของคำว่า "โดยทุจริต" หรือ "โดยหลอกลวง" เอาไว้ แต่ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 1 (1) ได้บัญญัติว่า ""โดยทุจริต" หมายความว่าเพื่อแสวงหาประโยชน์ที่มิควรได้โดยชอบด้วยกฎหมายสำหรับตนเองหรือผู้อื่น" ส่วนคำว่า "โดยหลอกลวง" ตามพจนานุกรม ฉยัยราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 หมายถึง "ใช้อุบายทุจริตลวงให้เข้าใจผิด, แสดงข้อความอันเป็นเท็จหรือปกปิดข้อความจริงที่ควรแจ้ง เพื่อให้บุคคลอื่นเข้าใจผิด"

 

ศาลเห็นว่า โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยเป็นเจ้าของและผู้ดูแลเฟซบุ๊ก และได้นำเข้าและเผยแพร่ข้อมูลคอมพิวเตอร์ และจำเลยจงใจสนับสนุนหรือยินยอมให้มีการเผยแพร่ข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จและปลอมเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ โดยไม่ปรากฎข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้กระทำการดังกล่าวเพื่อแสวงหาประโยชน์ที่มิควรได้โดยชอบด้วยกฎหมายสำหรับตนเองหรือผู้อื่น หรือจำเลยได้กระทำการดังกล่าวโดยใช้อุบายทุจริตลวงให้ผู้อื่นเข้าใจผิดหรือแสดงข้อความอันเป็นเท็จหรือปกปิดข้อความจริงที่ควรบอกให้แจ้ง เพื่อให้บุคคลอื่นเข้าใจผิดอย่างไร ทั้งมิใช่โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ประชาชน

 

กรณีที่โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องว่า จำเลยนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ปลอมหรือข้อมูลอันเป็นเท็จโดยทุจริต หรือโดยหลอกลวงอย่างไร ทั้งโจทก์ก็ไม่ได้ขอแก้ไขฟ้องต่อศาลในภายหลัง ฟ้องโจทก์จึงไม่ครบองค์ประกอบความผิดตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ พ.ศ.2550 มาตรา 14 (ที่แก้ไขใหม่) การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิดตามฟ้อง