ฐานข้อมูลคดี

ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้วเห็นว่า ข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 เป็นอันยุติไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นโดยโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ ส่วนความผิดตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ นั้น ข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่า จำเลยใช้งานเฟซบุ๊กและเป็นสมาชิกกลุ่มเฟซบุ๊ก "กลุ่มสินค้ามือสอง อมตะนคร ตลาดนัดออนไลน์ สร้างรายได้ 24 ชั่วโมง" ตามวันเวลาและสถานที่เกิดเหตุในฟ้อง จำเลยใช้โทรศัพท์เคลื่อนที่โพสต์ขายเหรียญ พร้อมข้อความประกอบและแสดงความคิดเห็นตามฟ้อง

 

ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามที่จำเลยอุทธรณ์มีอยู่ว่า คำพิพากษาศาลชั้นต้นชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ เห็นว่า องค์ประกอบความผิดตามพ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ ตามมาตรา 14(1) คือ "โดยทุจริตหรือโดยหลอกลวง นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่บิดเบือนหรือปลอมไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน หรือข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ประชาชน" แต่ในคดีนี้โจทก์บรรยายฟ้องเพียงว่า การกระทำของจำเลยเป็นการนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ใดๆ อันเป็นความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร ตามประมวลกฎหมมายอาญา ซึ่งเป็นองค์ประกอบความผิดตามมาตรา 14(3) และแตกต่างจากองค์ประกอบตามมาตรา 14(1) ทั้งโจทก์ก็มีคำขอท้ายฟ้องให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 14(3) เท่านั้น ดังนั้นนอกจากคำฟ้องไม่ครบองค์ประกอบความผิดตามมาตรา 14(1) ทั้งตามกฎหมายเดิมและกฎหมายที่แก้ไขใหม่แล้ว โจทก์มิได้ประสงค์ขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดดังกล่าวอีกด้วย ศาลจึงไม่อาจลงโทษจำเลยในความผิดฐานเดียวกันได้ เพราะเป็นการพิพากษาเกินคำขอหรือที่ไม่ได้กล่าวในฟ้อง ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 192 วรรค 1 และ วรรค 4

 

คำพิพากษาศาลชั้นต้นที่วินิจฉัยว่า จำเลยมีความผิดและลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ มาตรา 14(1) ที่แก้ไขใหม่ จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย อุทธรณ์ของจำเลยข้อนี้ฟังขึ้น เมื่อวินิจฉัยข้อนี้แล้วจึงไม่ต้องวินิจฉัยข้ออื่นต่อไป พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อหาพ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ