รู้จัก 7 ผู้ต้องขังฐานแจกใบปลิวฝ่าฝืนพ.ร.บ.ประชามติฯ

ขณะที่อยู่ในเรือนจำรอบที่สอง โรมเขียนจดหมายออกมาบอกเพื่อนๆ และสังคม มีเนื้อหาสั้นๆ ว่า

 

"ไม่ต้องห่วงผม แม้ตอนนี้ทางเรือนจำพยายามทำทุกอย่างให้เราทนไม่ได้ แต่พวกเราทนไหว สิ่งที่เราโดนเล็กน้อยมากหากเทียบว่ารัฐธรรมนูญผ่านไปได้เพราะประชาชนจะเหมือนติดคุก 5 ปี 10 ปี ไม่ต่างจากเราอยู่ในกรงขังตอนนี้ ซึ่งหากเป็นแบบนั้นมันแย่กว่า" 

นันทพงศ์ ปานมาศ หรือ กุ๊ก อายุ  24  ปี จบการศึกษาระดับปริญญาตรี นิติศาสตร์บัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง และกำลังศึกษาต่อปริญญาโท คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง กุ๊กเป็นหนึ่งในผู้ที่ถูกจับกุมขณะจัดกิจกรรมแจกใบปลิวรณรงค์การลงประชามติ  ที่ชุมชนเคหะบางพลี  จังหวัดสมุทรปราการ  เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2559 และขณะนี้กุ๊กถูกจองจำอยู่ที่เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร  

 

กุ๊กเป็นหนุ่มตาคมรูปร่างเล็ก บ้านเกิดอยู่ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช ขณะเรียนในมหาวิทยาลัยกุ๊กเป็นนักกิจกรรมตัวยง เข้าร่วมกิจกรรมหลากหลาย เช่น เป็นประธานกลุ่มราพรหมคีรี เป็นสมาชิกกลุ่มกล้าคิดสร้างมิตรสร้างประชาธิปไตย เคยเป็นรักษาการประธานสภานักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง และยังเป็นรองเลขาสหพันธ์นิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทย  

 

เมื่อปีปลาย 2557 หลังการรัฐประหารกุ๊กและเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัยรามคำแหง  รวมกลุ่มกันโดยใช้ชื่อกลุ่ม  “เสียงจากคนหนุ่มสาว” จัดกิจกรรมเสวนาเรื่องประชาธิปไตยกันหลายครั้ง เพื่อแสดงจุดยื่นว่าพวกเขาไม่ยอมรับอำนาจคณะรัฐประหาร หลังจากมีการตั้งรัฐบาลทหารเข้ามาบริหารประเทศแล้ว เขาเห็นว่าเศรษฐกิจเริ่มฝืดเคือง ราคาพืชผลทางการเกษตรตกต่ำ จึงสนใจเรื่องปัญหาปากท้องชาวบ้านมากขึ้น เขากับเพื่อนๆ เคยทำหนังสือยื่นอต่อรัฐบาลเรียกร้องให้แก้ไขปัญหาเรื่องราคาพืชผลทางการเกษตรที่ตกต่ำ ถึง  2  ครั้ง  แต่เรื่องก็เงียบหาย จากนั้นดขากับเพื่อนๆ จึงตัดสินใจทำใบปลิวและขึ้นป้ายที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงเพื่อเรียกร้องให้รัฐบาลแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจและราคาพืชผลทางการเกษตรโดยเร็ว ทำให้เขาถูกผู้บริหารของมหาวิทยาลัยและทหารเรียกไปตักเตือนว่ากล่าวให้หยุดการกระทำและให้เก็บป้ายดังกล่าว  

 

กุ๊กเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า รู้สึกอึดอัดมากที่เขาและเพื่อนๆ ไม่สามารถพูดหรือแสดงความคิดความเห็นใดๆ แม้กระทั่งการจัดกิจกรรมบางอย่างที่เห็นว่าเป็นสิทธิเสรีภาพขั้นพื้นฐานของมนุษย์

 

กุ๊กกล่าวว่า การที่ตัดสินใจออกมารณรงค์เรื่องการลงประชามติครั้งนี้เพราะอยากให้ประชาชนตื่นตัว ร่วมกันกำหนดอนาคตของตัวเรา และส่วนตัวของเขาเองมีเหตุผลที่จะไม่รับร่างรัฐธรรมนูญ ฉบับนี้ เพราะเห็นว่า ที่มาของรัฐธรรมนูญไม่ถูกต้องชอบธรรม ประชาชนไม่มีส่วนร่วมในการร่างรัฐธรรมนูญ ที่ผ่านมาเห็นแล้วว่าทหารไม่สามารถบริหารประเทศได้ ทั้งเรื่องเศรษฐกิจ และการแก้ปัญหาการทุจริตคอรัปชั่น ยอมรับไม่ได้กับประเด็นนายกฯ คนนอกที่ไม่ต้องมาจากการเลือกตั้งของประชาชน เท่ากับว่าเรากำลังหลงลืมอดีตที่ผู้คนมากมายยอมเสียเลือดเสียเนื้อเพื่อต่อสู้ให้มีนายกที่มาจากการเลือกตั้ง

 

กุ๊ก เห็นว่า การที่เขาต้องถูกจับโดยทหารเข้ามาใช้กำลังฉุดกระชาก และนำมาจองจำมัน ยิ่งทำให้เห็นภาพชัดเจนมากขึ้นว่านี่คือความเลวร้ายของเผด็จการ 

 

“ผมรู้สึกหดหู่ใจยิ่งนักกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมมองว่าการที่ผมถูกจับต้องมาติดคุกติดตะรางนี่เป็นเรื่องทุเรศสิ้นดี ถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าผมทำผิดอะไร แต่ผมไม่ยอมจำนนต่ออำนาจเผด็จการอย่างแน่นอน ผมต่อสู้ด้วยหัวจิตหัวใจที่บริสุทธิ์ ผมสูญเสียเสรีภาพ เพียงเพื่อความหวังว่าเราจะลุกขึ้นสู้ร่วมกัน และได้ร่วมเดินบนเส้นทางประชาธิปไตยด้วยกัน” กุ๊กกล่าว

 

“ถ้าขณะที่ผมกำลังบอกเล่าเรื่องราวของผมอยู่ขณะนี้มีคนได้ยิน ผมอยากบอกว่าการทำกิจกรรมต่างๆ  ผมทำด้วยหัวใจ ทำด้วยอุดมการณ์  ผมไม่เคยได้รับเงินจากการทำกิจกรรมใดๆ มาใช้เลี้ยงปากเลี้ยงท้องเลย  และผมต้องทำงานเพื่อส่งเสียตัวเองเรียนหนังสือตลอดมา ผมเลี้ยงดูครอบครัวช่วยค่าใช้จ่ายครอบครัวทุกเดือน เดือนละ  5,000 – 6,000  บาท พ่อแม่ผมประกอบอาชีพเกษตรกรตอนนี้ก็ลำบากครับ  ขณะที่ผมถูกจองจำอยู่ผมเป็นห่วงครอบครัวนะครับ” กุ๊กเล่าด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว 

 

 

 

ขณะกำลังศึกษาอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ปอทำกิจกรรมหลายอย่าง ปอเคยร่วมเคลื่อนไหวประเด็นเรื่องสิทธิการแต่งกาย ในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เคยจัดกิจกรรมเรื่องรณรงค์ให้คนไปใช้สิทธิเลือกตั้ง จัดงานเสวนาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ความขัดแย้งทางการเมือง จัดกิจกรรมจุดเทียนสันติภาพและเรียกร้องให้มีการเลือกตั้งในมหาวิทยาลัย
      

ปอเล่าว่า เขาเคยเข้าร่วมเดินขบวนการต่อต้านพ.ร.บ.นิรโทษกรรม ที่พยายามผลักดันกันในสมัยอดีตนายกฯ ยิ่งลักษณ์ เพราะเขามองว่ากฎหมายจะต้องเป็นมาตรฐานเดียวกัน  และอยู่ภายใต้การยอมรับจากเสียงส่วนใหญ่ในประเทศ ไม่ใช่เฉพาะคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเท่านั้น แต่ต่อมาเขาเห็นว่ามีกลุ่มคนเข้ามาบิดเบือนประเด็นการเรียกร้องที่ไม่เป็นประชาธิปไตย เขาจึงถอนตัวจากขบวนดังกล่าว
 

หลังจากนั้นการรัฐประหารในปี 2557 เขาเห็นว่าบ้านเมืองระสำระสายไม่เป็นประชาธิปไตย จึงได้เข้าร่วมกับขบวนการประชาธิปไตยใหม่ เขาทำกิจกรรมทางการเมืองเรื่อยมา ก่อนหน้านี้ปอเคยถูกจับและดำเนินคดีจากกิจกรรมนั่งรถไฟไปอุทยานราชภักดิ์มาแล้ว และเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน ที่ผ่านมา เขาถูกจับเป็นครั้งที่สองขณะจัดกิจกรรมแจกใบปลิวรณรงค์การลงประชามติ  ที่ชุมชนเคหะบางพลี  จังหวัดสมุทรปราการ
 

“ผมงงมากกับการที่ออกมารณรงค์ แสดงความคิดความเห็นเรื่องประชามติและรัฐธรรมนูญเป็นสิ่งที่ผิดต้องถูกจับถูกดำเนินคดี ผมคิดว่าการแสดงความคิดเห็นเป็นสิทธิเสรีภาพขั้นพื้นฐานเลยนะที่เราทุกคนสามารถทำได้ไม่ว่าจะฝ่ายเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับรัฐธรรมนูญฉบับนี้ และผมเชื่อว่ารัฐธรรมนูญที่มาจากประชาชนจะเป็นทางออกของประเทศไทย” ปอ แสดงความรู้สึก
 

“แน่นอนครับว่าข้างในนี้ลำบาก  แต่การอยู่ข้างในนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับอยู่ข้างนอก  เพราะอยู่ข้างนอกไม่มีสิทธิที่จะพูดจะคิดอยู่แล้ว เราเดินได้แต่มองไม่เห็นทาง ในคุกแม้จะไม่มีเสรีภาพ แต่เรายังพูดคุยกันได้มากกว่าข้างนอกเสียอีก” ปอ ตอบ หลังถามถึงสภาพความเป็นอยู่ในเรือนจำ

 

ระหว่างถูกคุมขังอยู่ในเรือนจำ ปอเล่าว่า แม่ผมมาเยี่ยม และแม่เสียใจมากที่หนุ่มบัณฑิตใหม่ป้ายแดงที่เป็นความหวัง ต้องติดคุกติดตะราง ถูกดำเนินคดีตั้งข้อหาต่างๆ นานา แต่ปอบอกกับแม่ว่า “ผมอยากเห็นความยุติธรรมในบ้านเมืองนี้ แต่สิ่งที่ผมเห็นและได้ประสพพบเจอตอนนี้มันคือความอยุติธรรม ผมจะไม่หยุดผมจะไม่สยบยอมต่ออำนาจเผด็จการผมจะต่อสู้ต่อไป” ซึ่งแม่ยอมรับการตัดสินใจของปอ ตอนนี้แม่ต้องปิดบังเรื่องที่ลูกชายถูกจำคุกไม่ให้พ่อรู้ เพราะพ่อของปอป่วยหนักหากรู้เรื่องของพ่ออาจจะอาการทรุดหนักกว่าเดิม
 

 “ผมอยากเชิญชวนว่าในวันที่ 7 สิงหาคม ศกนี้ ขอให้ประชาชนมาลงคะแนนเสียงไม่รับร่างรัฐธรรมนูญกันนะครับ เพื่ออนาคตของเราที่ดีกว่านี้” ปอ ฝากถึงประชาชนที่มีโอกาสไปลงคะแนน
 

 “สถานการณ์ในสังคมเราปัจจุบันนี้บรรยากาศน่ากลัว แต่หากเราไม่ลุกขึ้นสู้เราก็ไม่เห็นแสงสว่าง” ปอ ทิ้งท้าย

 

อนันต์ โลเกตุ หรือ บอย ชายหนุ่มร่างเล็ก บุคลิกเรียบร้อยใส่แว่นตากรอบหนา พูดจาสุภาพอ่อนน้อม และยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นหนึ่งในผู้ถูกจองจำหลังไปแจกใบปลิวรณรงค์การลงประชามติ ที่ชุมชนเคหะบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ ขณะถูกจับบอยกำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่สี่ คณะมนุษยศาสตร์ เอกปรัชญา ที่มหาวิทยาลัยรามคำแห่ง บอยเป็นคนที่มีความสนใจในประเด็นทางสังคม บอยจึงทำกิจกรรมที่ชมรมค่ายอาสาพัฒนารามอีสาน จนได้ขึ้นเป็นประธานชมรม และยังเข้าร่วมกิจกรรมทางการเมืองเป็นระยะด้วย 

 

ย้อนไปสมัยเรียนมัธยม บอยเคย"บวชเรียน"อยู่ที่โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลี จ.ลำปาง และเรียนจนจบชั้นเปรียญธรรม 7 ประโยค หลังจากนั้นเขารู้สึกอิ่มตัวกับการศึกษาทางธรรมจึงลาสิกขาและออกมาสมัครเรียนทางโลกที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงตามคำแนะนำของรุ่นพี่ที่ลาสิกขาออกมาก่อนหน้านั้น แม้จะละทิ้งเพศบรรพชิตไว้เบื้องหลังแล้วแต่บอยก็ยังเลือกเรียนสาขาปรัชญาซึ่งเป็นศาสตร์ความรู้ทางเดียวกับศาสนาที่เคยศึกษามา 

 

บอยเล่าว่า ตอนที่เข้ามาเรียนที่รามคำแหงใหม่ๆ เขามีเป้าหมายชีวิตคล้ายๆกับคนส่วนใหญ่ คือ เรียนให้จบแล้วหางานดีดีทำ แต่หลังจากเริ่มเข้ามาทำกิจกรรมค่ายอาสา บอยมีโอกาสเรียนรู้ปัญหาของชาวบ้านมากขึ้น การออกค่ายครั้งแรกบอยไปที่จังหวัดสกลนคร ไปเรียนรู้ปัญหาของชาวบ้านที่ถูกประกาศเขตอุทยานทับที่ดินทำกิน สิ่งที่บอยเรียนรู้จากการทำกิจกรรมมาทำให้เขาเกิดความรู้สึกในใจว่า ปัญหาต่างๆที่เขาได้เรียนรู้อาจเกิดขึ้นกับตัวเองหรือคนรอบตัวได้ไม่ยาก บอยจึงทำกิจกรรมค่ายอาสามาอย่างต่อเนื่อง จากคนเข้าร่วมค่าย มาเป็นคนจัดค่าย และขึ้นเป็นประธานชมรม

 

"สมัยเรียนที่โรงเรียนปริยัติธรรม ก็มีแต่กิจกรรมสังคมสงเคราะห์ เช่น แจกของช่วยชาวบ้าน แจกผ้าห่มให้กับคนในพื้นที่รอบๆ วัด ซึ่งไม่ได้แก้จุดที่เป็นปัญหาจริงๆ พอได้ทำกิจกรรมมากขึ้นแล้วได้เห็นว่า มีปัญหาในสังคมอยู่เต็มไปหมด ปัญหาอาจไม่เกิดขึ้นกับเราตอนนี้โดยตรง แต่อาจเกิดขึ้นกับเราในอนาคตโดยอ้อมก็ได้ เราก็เลยอยากทำงานเพื่อสังคมให้มากขึ้น สิ่งที่ได้ก็ได้กับเราและแบ่งให้คนอื่นด้วย" บอยกล่าว

 

ในส่วนกิจกรรมการเมือง บอยก็เข้าร่วมการเคลื่อนไหวกับกลุ่มนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเป็นบางครั้ง เพราะเขามองว่า การเมืองเป็นเรื่องที่อยู่ในชีวิตและเกี่ยวข้องกับกิจวัตรประจำวันของชีวิตทุกคน เช่นการรัฐประหาร 2557 ที่เกิดขึ้น ก็ทำให้เศรษฐกิจตกต่ำ 

 

หลังการรัฐประหารบอยเคยรวมตัวกันกับเพื่อนในมหาวิทยาลัยอย่างหลวมๆ เพื่อทำกิจกรรมทางการเมือง เขาเคยถูกจับไปปรับทัศนคติแล้วหนึ่งครั้งช่วงปี 2557 หลังไปติดสติ๊กเกอร์รณรงค์ไม่ยอมรับการรัฐประหาร แต่การถูกเรียกปรับทัศนคติก็ไม่ได้ทำให้บอยกลัวหรือยุติการทำกิจกรรมแต่อย่างใด ยังคงร่วมกิจกรรมเท่าที่สามารถทำได้ จนกระทั่งมาแจกใบปลิวและถูกจับ

 

"ผมเห็นด้วยกับการ 'Vote No' ผมอยากเสนอความคิดว่า ถ้าประชาชนนิ่งเฉย หรือรับร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้ ก็ต้องอยู่กับคสช.ต่อนะ ผมอยากเห็นการรณรงค์ซึ่งเป็นการแสดงความคิดเห็น ประชาชนจะเพิกเฉยได้อย่าไร ในเมื่อคนก็มีลูกมีหลาน ถ้าร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้ผ่านเราต้องอยู่กับคสช. อยู่กับเศรษฐกิจแบบนี้ไปอีกหลายปี สังคมจะเดินต่อลำบาก" บอยเล่าถึงเหตุที่เขาออกไปร่วมแจกเอกสารรณรงค์ในวันที่ 23 มิถุนายน 2559 ซึ่งเป็นเหตุให้เขาถูกจับกุม

 

บอย บอกด้วยว่า สังคมยุคนี้เป็นยุคลังเล ยุคปิดหูปิดตา เขาอยากเห็นนักศึกษาตื่นตัวในเรื่องประชาธิปไตยมากกว่านี้ เพราะเรื่องการเมืองกระทบกับตัวนักศึกษาและพ่อแม่ของนักศึกษาด้วย ไม่ใช่เพียงสนใจแต่การเรียนให้จบอย่างเดียว เพราะปัญหาจากสังคมการเมืองจะเกิดขึ้นกับทุกคนและคนที่อยู่รอบตัว

 

บอยมองว่า การที่เขาไม่ยื่นขอประกันตัวก็เป็นการต่อสู้อย่างหนึ่ง เพราะเขาต้องการให้สังคมเห็นว่าตอนนี้มีความไม่เป็นธรรมเกิดขึ้น การที่มีคนโดนจับจากการแจกใบปลิวแบบนี้ สังคมน่าจะตั้งคำถามว่าสิทธิเสรีภาพไม่มีเลยหรือเปล่า 

 

"เราฝันอยากเห็นสังคมที่ถูกคนลืมตาอ้าปากได้ แสดงความคิดเห็นได้ในสิ่งที่มันไม่ใช่ ไม่ชอบธรรม ไม่ยุติธรรมต่อสังคม พวกเราก็ไร้เดียงสานะ สิทธิเสรีภาพและประชาธิปไตยมันสวยงามสำหรับพวกเรา แต่จริงๆ ประชาธิปไตยในไทยมันยังไปไม่ถึงไหน" นักศึกษาที่กำลังจะเปิดเทอมปีสุดท้ายในเดือนกรกฎาคมกล่าวขณะยังคงถูกจองจำ